11 kleine negertjes. Zaterdag 10 augustus 2019

10 augustus 2019 - Aksu-Zhabagly Nature Reserve, Kazachstan

Kazachstan, Akzu Zhabagly Natuurreservaat - Kazachstan, Merke. 261 km

Totaal gereden: 8615 km. Zomers weer, 33 graadjes.

We verbazen ons als we naar het dal rijden dat zelfs op 1450 meter, met nauwelijks bewoning, er toch een gasleiding naar boven loopt. Wel bovengronds, zoals je overal kunt zien aan de gele leidingen. Na wat gerommel op de toegangsweg omlaag, die wel erg slecht is, weer op de vertrouwde M32, wat inmiddels de A2 is geworden. In de buurt van Taraz bezoeken we het 11de of 12de eeuws Aisha-Bibi museum/Mausoleum. Het is beroemd als monument tussen liefde en trouw en gaat over een vrouw. Op zich al zeer bijzonder. De legende wil dat de zestienjarige, mooie Aisha-bidi haar minnaar, de emir van Taraz, zou ontmoeten met wie ze, tegen de wil van haar vader, wilde trouwen. Ze liep weg van huis en ging op weg naar Taraz. Bijna daar aangekomen nam ze naakt een bad in de rivier. Helaas had een slang zich in haar kleren verstopt. De beet was dodelijk. De verliefde emir liet op de fatale plek een tombe bouwen om hun eeuwige liefde te gedenken. Nu gaan nog steeds vrouwen met een kinderwens daar bidden en jong getrouwde stellen maken nog vaak op de huwelijksdag een “bedevaart” naar dit mausoleum om geluk voor hun huwelijk te vragen. Heel devoot probeer ik baarvoets binnen te treden in het mausoleum. De oude priester zit daar met een aantal vrouwen in een soort trance, maar weet mij toch glashelder de weg naar buiten te wijzen. Ik zeg tegen An dat ze beter niet naar binnen kan gaan. Je weet immers maar nooit! Verder rijdend zien we nog een groot veld met zonnen collectoren en een losgebroken koe met een lang touw achter zich aanslepend waar ik bijna over heen rijd. Net het plaatsje Merke inrijdend zien we de eerste groepscamper staan. Wij zijn also nummertje twee vandaag. Snel na het afstellen van de camper in een soort berm stuk van 30 meter breed, verschijnen de eerste Einheimische.  Oma en de kleinkinderen heten ons welkom met “gebakken muizen”, zoals An die noemt, en met wodka en watermeloen. Dat je in Nederland op een camperplaats vaak wordt weggekeken en hier wordt toegekeken, blijft een beetje wennen. De nestors van de groep zijn vandaag op de camping achtergebleven. Zij proberen na een week weer aan te sluiten via een kortere weg naar het zuiden.

Foto’s

1 Reactie

  1. Ria van Haften-Verhoeven:
    12 augustus 2019
    Wat een mooi verhaal weer. Heb alleen geen idee wat ik mij moet voorstellen bij 'gebakken muizen' volgens An.