Esther en Mordechai. Woensdag, 9 oktober 2019

Iran, Bisotun - Iran, Hamadan.  164 km

Totaal gereden: 17.516 km. Mooi weer, 25 graadjes.

De nachten zijn koeler, de dagen niet meer zo heet, kortom heerlijk. Toch heb ik wat minder geslapen, vanwege tientallen jeukende bultjes op mijn voeten, armen en rug. Wat het is, geen idee, het zal wel overgaan. Eerst het ontbijt, wij zijn ingeloot, om 8 uur in het restaurant van het hotel. De camper staat klaar, dus na de dis vertrekken we direct. Na 3 uur rijden, in Hamadan aangekomen, een mailtje van de RB, dat we een handtekening moeten komen zetten bij de immigratiedienst voor een verlenging van ons Iran visum. Dit verloopt niet al te snel, maar tot onze verrassing zitten daar de drie equipes die we zijn kwijt geraakt bij de ongeregeldheden een paar dagen terug. Ook zij moeten tekenen en wachten op de paspoorten. Fijn dat we elkaar weer zien. Toch zullen zij vandaag weer een stukje verder rijden, om in een wat rustiger tempo naar de grens met Armenië te reizen. Wij hebben vanmiddag nog een excursie in de stad met een reisbus met gids. Hamadan is een oude stad, waarschijnlijk gesticht in de 7de eeuw v.Chr. en heeft 550.000 inwoners. We bezoeken het mausoleum van Avicenna, een geneesheer, wiskundige, filosoof, musicus en astronoom. Een beroemdheid op wereld niveau. En we bezoeken het mausoleum van Esther en Mordechai. Esther redde 2500 jaar geleden de joodse gemeenschap voor een moordpartij. Heel apart om zo een bijbel verhaal in dit land in geschiedenis te ervaren. Het oude kleine mausoleum is helaas gesloten vanwege het Poerim feest. De Oude rabbijn heet ons welkom en vertelt dat in Hamadan nog slechts 9 joodse mensen over zijn. Hij laat ons de kleine synagoge zien waar geen diensten meer gehouden kunnen worden, omdat daar 10 aanwezigen voor nodig zijn. Het is een vreemde gewaarwording in de moslim wereld een synagoge te bezoeken. Aan het eind van ons bezoek zegent hij ons enige joodse groepslid. Toevallig zie ik deze handeling die bij mij wel indruk maakt. Met de bus gaat het dan naar de tante van de gids die ons voor de thee heeft uitgenodigd. Het is een zeer bemiddelde familie in een groot huis. Deze mensen zijn van Turkse afkomst. De gids ontdoet zich bij tante van haar omslag en hoofddoekje, en zowaar komt er een mooie jonge meid tevoorschijn, die bij het vertrek weer verdwijnt in de verplichte vermomming. Maken kleren toch niet alleen de man, maar zeker ook de moslim vrouw. Tot twee keer toe rijden we tussendoor langs de immigratie dienst, omdat de paspoorten nog steeds niet allemaal klaar liggen. Dat is dan uiteindelijk aan het eind van de dag wel het geval. Terug bij de campers maken we met elkaar een vlugge bak nasi met pindasaus en Bert spaghetti, die we met z’n 8en verorberen op het terrasje voor onze campers, tussen de vele reizigers die rond om ons heen een pauze stop maken voor ze naar Irak reizen voor een soort pelgrimsreis naar Emam Hoesein (één van de 12). Op de muziek na hebben we het gezellig met elkaar en verwonderen ons hoe de buren een lantaarnpaal open maken voor stroomaansluiting, wat prima schijnt te gaan. Vlak voor slapen gaan lopen we naar het hotel voor een heerlijke verdiende douche.