Excursie Yazd. Zondag, 29 september 2019

Iran, Yazd. 0 km

Totaal gereden: 15.500 km. Erg warm weer, 39 graadjes.

Het wordt een volle dag aan excursie uitstapjes. Volgens velen is Yazd de oudste aan een stuk bewoonde stad ter wereld en door haar unieke ligging in de woestijn bespaard gebleven door aardbevingen, oorlogen en invasies. Er is dus veel te zien. De eerste stop is bij de Zoroastrische tempel van de stilte, Dakhma-te Zatoshti. Op deze plek voerden de volgelingen van Zarathustra hun doden aan de gieren, omdat zij het onzuiver vonden de lichamen te begraven of te verbranden. Dit ritueel is door de laatste shah verboden. Het is indrukwekkend hoe men dit eeuwen lang heeft gedaan. Netjes aan het oog onttrokken achter een muur op een heuvel. Binnen een dag was het proces voltrokken en bleven slechts de botjes over. Nu worden de volgelingen begraven naast de heuvel en wordt op ieder graf een boom geplant, om de binding met de natuur te benadrukken. Hierna bezoeken we de Jameeh moskee, gebouwd in de 13de eeuw. De tweeling minaretten zijn een van de hoogste van Iran. Meer dan een miljoen gekleurde stukjes mozaïek versieren de voorgevel in prachtige geometrische patronen. Yazd ligt precies in het middelpunt van Iran op de oude zijde route. Marco Polo heeft hier de nacht doorgebracht in een karavanserai. Weer in de bus gaat het naar de vuurtempel van de Zoroatristen. Hier brandt al sinds 470 AD de heilige vlam. Een vreemd idee als je naar die pot met brandend houtskool kijkt. We krijgen wel de nodige informatie en horen dat deze Godsdienst de staatsreligie van de Meden en en Perzen was ver voor de jaartelling. De Arabieren hebben in de 7de eeuw het moslim geloof opgedrongen en de Zoroatristen grotendeels verdreven. Ware dit niet gebeurt, hoe zou de wereld er hebben uitgezien!? We zitten hierna heerlijk in de bus met goede airco, die ons nu naar onze lunchstek brengt. Een buffet met tig verschillende gerechten van goede kwaliteit. Zelfs onze kritische vegetariërs zijn tevreden vandaag. Hierna bezoeken we snel een zoete koekjes winkel, waar natuurlijk het e.e.a. wordt gekocht en daarna een tapijten handel, waar in korte tijd duizenden euries uitgegeven worden aan “mooie” Perzische tapijten. Aan ons niet besteed. In het watermuseum, wat dan aan de beurt is, zien we hoe een uitgebreid netwerk van qanats (ondergrondse irrigatiekanalen) werd gebouwd en functioneerde. Water is een steeds groter probleem aan het worden. Zeker in Yazd, wat een typische woestijnstad is. De opwarming van de aarde is hier goed voelbaar. In de zomer zijn temperaturen van boven de 50 graden geen uitzondering en in de winter sneeuwt het nog sporadisch. Na het watermuseum zien we in een sportschool de traditionele Iraanse sport Zurkhaneh. Er komt een hoop muziek (herrie) aan te pas en het doet mij denken aan een stevige ochtendgymnastiek van Ab Goubitz. Ik heb het na een kwartier wel gezien en vlucht naar buiten vanwege de zweetlucht die er hangt. Tot slot gaat het langs de Dowlat Abat Tuin, die ontworpen is om het paradijs en Hof van Eden te symboliseren en de vier Zoroatristische elementen Hemel, Aarde, Vuur en Water. Er staat een grote windvanger in het park met prachtige gekleurde ramen. We zien in deze stad veel windvangens, die voor de nodige koelte kunnen zorgen. Na al dit geweld lopen An en ik samen door de binnenstad. De zon gaat onder, het is half zes. Het wordt koeler en dus drukker op straat. Binnnen drie kwartier is het donker. An scoort nog een bloeze en een jurk. We drinken er een drankje op, op een dakterras en appen met die en gene.