Geen kabelbaan, maar Stonehenge. Zondag 13 oktober 2019

Armenië, Meghri - Armenië, Yeghegnadzor.  245 km

Totaal gereden: 18.535 km. Half bewolkt, 22 graadjes.

Het is wel even wennen in Armenië. Je gaat haast terug verlangen naar Iran. Het is hier armoe troef, de wegen zijn but en de mensen veel stugger en minder vriendelijk dan in Iran. We gaan vanmorgen richting Tatev klooster. In een grotere plaats blijken de winkels open te zijn, het is immers zondag, dus zoeken we een simkaarten verkoop punt. Zonder van te voren te hebben afgesproken, staan we daar met 18 groepsgenoten de werknemers helemaal gek te maken. Een simkaartje kopen gaat ook niet zomaar. Er moet een paspoort registratie en een lang formulier worden ingevoerd in de computer. Dit gaat allemaal goed, maar een uur zijn we toch wel snel verder. Vanaf de parkeerplaats in de buurt van het klooster gaat een kabelbaan naar het grote basaltplateau waar het klooster staat. Hier komen we dus nooit aan, omdat de wegen er naar toe zeer slecht en smal zouden zijn. Het idee was prima, helaas pindakaas. Later, honderd km verder, begrijpen we dat er toch een goede mogelijkheid geweest zou zijn. Hierna hobbelen we voort naar het pre-historisch Stonehenge van Armenië, zoals het wordt genoemd. Een mooie bezienswaardigheid van een hoop stenen waar je met wat fantasie Noach en de zijnen ziet lopen. We zijn immers niet te ver van de berg Ararat. De wegen zijn gemiddeld dramatisch slecht. An geeft aan haar anus in de keel te voelen. De gemiddelde snelheid van vandaag is dan ook niet sneller dan 44 km p/u. De omgeving maakt echter heel veel goed. De rust, groen, sneeuw, bossen, dieren, van  1400 naar 2550, vervolgens 710 en dan weer 2330 meter, grootsheid, vlakten, wilde rotsen en zeer weinig mensen die er wonen, maakt het zeer uitzonderlijk. We staan vannacht op een heuse camping, weliswaar geen Alpenferienpark natuurlijk.