Kaspische Zee. Donderdag, 19 september 2019

Iran, Golestan Nat. Park - Iran, Sari aan de Kaspische zee. 287 km

Totaal gereden: 14.159 km. Tot zeer warm weer, 34 graadjes

Met wat moeite gaat het voor ons allemaal de weg weer op. Het pad naar de lodge is smal, stenig met veel bochten. Eerst gaan we nu toch echt de tank volgooien met diesel. Het gaat dit keer probleemloos. Blijft wel gek dat we afhankelijk zijn of iemand zijn pasje voor ons ter beschikking wil stellen. We rijden eerst langs de Qabus Ibn Voshmgir toren. Een soort brandaris zonder licht, gebouwd in 1006, op bevel van Ziyarid Amir Shams ol-Ma’ali Qabus Ibn Wushmgir. Je zal maar zo’n naam hebben! De toren is 72 meter hoog en heeft binnen een akoestiek waar de Laurenskerk in Rotterdam jaloers op kan zijn. Vlak voor we bij de toren aankomen geeft de Garmin er de brui aan. Ernest en Fransje rijden achter ons, die laten we voorbij en kachelen er achteraan. Na de toren is een van de bekendste attracties de 200 km lange Grote Muur van Gorgan, die na de Chinese Muur de langste muur van Azië is. Gebouwd in de 5de en 6de eeuw ter bescherming tegen nomadische indringers. De muur vinden we dus niet! Het blijken zandpaden te zijn de laatste kilometers en dat zien we niet zitten. Om toch zelfstandig verder te kunnen rijden krijgen we van Fransje de Maps Me op haar telefoon. De Google Maps had ik eerst moeten downloaden. Helaas niet gedaan. Via veel binnen weggetjes, waar we nog een stop maken bij een grote opslag van hooi balen, komen we weer op de hoofdweg Mashhad /Teheran. Langs deze vierbaansweg staan kilometers lang kleding en sjaaltjes verkopers, alles wapperend in de wind. Om een uur of half zeven komen we op het strand bij de Kaspische Zee. Drie equipes zijn we zoek geraakt, die uiteindelijk laat in de avond met hulp van bewoners in de buurt toch weer kunnen aanhaken.