Een rij dag. Maandag 7 oktober 2019

Iran, Shahrekord - Iran, Bisotun (Kermanshah). 488 km

Totaal gereden: 17.352 km. Half bewolkt, 28 graadjes.

Parkeerplaats voor bussen of niet, wij hebben prima geslapen. Niet te lang, want vandaag wordt een rij dag van 500 km., wat ongeveer gelijk staat voor Reisach-Breda qua tijd en inspanning. Reeds om 7.45 uur starten we de motoren en proberen onze weg te vinden. De Garmin heeft weer kuren en doet het af en toe, de GPS van Bep stopt er mee en mijn handy met Maps.me valt halverwege ook weg. De eerste 100 km rijden we nog op een hoogte van 1500 tot 2475 meter, in prachtig bergachtig terrein met pittoreske uitzichten. Onderweg passeren we diverse dorpen waar het op valt dat alle vrouwen in een zwarte chador lopen. Ook de vele zwarte vlaggen geven ons een onprettig gevoel, omdat het bij ons associeert met IS. Het is in ieder geval niet uitnodigend te stoppen en wat winkeltjes langs te lopen. In de grote steden hangt also beslist een andere sfeer dan in het binnenland van Iran. Langs de route van vandaag zien we ook veel nomaden met hun schapen. Ze leven in eenvoudige tenten vaak vlak langs de doorgaande weg. Onze tankbeurt van vandaag is weer een uitdaging apart. De pompbediende heeft geen dieselpas, maar na enig aandringen van hem op de vrachtwagenchauffeur die naast mij zijn tanks volgooit, komt de chauffeur opeens met zijn tuit en stopt hem in de mijne en spuit de tank in 30 seconden vol. Kosten: 1,35 eurie. Betalen? Ho maar. Toch neemt de chauffeur uiteindelijk onze fooi van 3 euries aan. Zo is het elke keer weer een verrassing of en hoe de tank vol komt. Blijft natuurlijk idioot hoe dat hier geregeld is met diesel pasjes. Privé personen mogen op hun pasje 60 liter per maand tanken en vrachtwagen chauffeurs 300 liter per dag. Gisteren heb ik nog wel de dieselverbeteraar in de tank gemikt, met de wens dat er bij ons geen lampje van het motormanagement gaat branden, i.v.m. het hoge zwavelgehalte in de diesel. Europees schijnt dat 0.2 te zijn en in Iran 50! Het roetfilter heeft het maar zwaar hier. We overnachten hier bij een oude karavanserai, die prachtig omgebouwd is als hotel, waar 2 kamers voor ons worden gehuurd om weer eens lekker te douchen. Hier vlak bij is een inscriptie met bijbehorende reliëfs in een rotswand, in de tijd van Darius I, uit de Achamenidische periode en vermeld zijn overwinningen en daden. Aardig is wel dat het Volendam gehalte hoog is hier. Veel mannen lopen namelijk in de bekende pofbroek. Leuk dat ze dat van Volendam hebben overgenomen. Vanavond eten we met een groepje in het restaurant van het hotel. We hebben 2 keuzes, kip of een beef spies, met rijst en als voorgerecht een bakje yoghurt naturel. Niet te veel keus voor een vijf-sterren hotel. We weten zo langzamerhand hoe het smaakt, want de afgelopen weken is het elke dag de zelfde keus als je uit eten gaat. Overigens was de maps.me op de handy vandaag weer in beweging te krijgen en ging de Garmin de laatste 100 km weer spontaan haar werk doen.