Samara. Maandag 29 juli 2019

Rusland, Samara. 0 km

Totaal gereden: 5905 km. Beetje regen, bewolkt, 22 graadjes

Bijna iedere dag is wasdag op zo’n reis. Heel af en toe een wasmachine, alle andere dagen een handwasje die tijdens de dagrit in een afgesloten emmertje gehusseld wordt. Dat gaat prima in Rusland. Maar het wasje moet ook drogen. Vanmorgen om 6.00 uur regen, dus, snel in de broek en naar buiten en het boeltje naar binnen halen. We hebben al een vast lijntje boven de voorstoelen, maar als het moet, en het moet, loopt er nog een lijn door de bus met te drogen kledingstukken. Tot nu toe gaat het prima zo. De waszak blijft zo goed als leeg. Om half 10 zitten we in de bus die ons terug naar Samara brengt. De stad werd in de oorlog de facto de hoofdstad van Rusland, vanwege haar ligging en oorlogsindustrie. Ook de regering en diplomatieke vertegenwoordigingen worden dan naar Samara verplaatst. Als eerste bezoeken we de Stalin bunker, die in 6 maanden tijd in 1942 is gebouwd onder het kantoor van de communistische partij. In het geheim is dat alles gebeurd. Eerst vanaf 1993 is de bunker open gesteld voor publiek, daarvoor is het 50 jaar lang geheim geweest. De bunker ligt 37 meter onder de grond. Of Stalin zelf in de bunker is geweest is onbekend. Stalins kantoor is een kopie van zijn bureau in Moskou. Ik mag even achter zijn bureau zitten. Naast zijn kantoor is een vergaderruimte voor de generale staf. Ook indrukwekkend. Samara en de ruimtevaart gaan al heel lang samen. De lanceerraket Vostok, gebruikt voor de eerste bemande ruimtevlucht met Joeri Gagarin, is in Samara gebouwd. Er staat bij het museum een echte P-7 raket van 68 meter hoog, die gebruikt is als simulator voor het Sovjet ruimteleger (1984). Vanwege de productie van o.a. de Sojoez raketten was Samara gedurende de koude oorlog een gesloten stad. Tijdens de verdere rondrit door Samara zien we veel oude, moderne, kapotte en grote gebouwen. De Lada, in Europa niet meer verkocht, wordt ook in Samara geproduceerd. De kleine lunch, ons aangeboden door TME (onze reisorganisatie) blijkt echt klein uit te vallen. Net als de smaak binnen dringt is het bord leeg. Veel tijd hebben we ook niet, want een heuse boottocht op de Wolga wacht. Het geeft een prachtig beeld op de stad en het weer werkt gelukkig ook mee. Na de regen in de vroege morgen is het redelijk opgeknapt. Er schijnt af en toe een zonnetje. Morgen gaan we de grens naar Kazachstan over. We hopen dan snel over een nieuw Sim kaartje te beschikken om zo onze berichten verder te kunnen versturen. Onvoorstelbaar dat we in Rusland voor 300 roebel (€3,90) onbeperkt internet hebben.