Sergiev Possad. Woensdag 24 juli 2019

Rusland, Moskou - Rusland, Sergiev Possad, Suzdal.  269 km

Totaal gereden: 4802 km. Vanmorgen bewolkt, vanmiddag regen, 19°

Helaas moeten we Moskou weer verlaten. Echt een stad om nog eens te bezoeken. Heel vroeg worden de motoren niet gestart. Om half tien zetten we koers naar Sergiev Possad, ongeveer 60 km ten noord-oosten van Moskou. Dat redden we zeker niet in een uur, er is veel file daar waar aan de weg wordt gewerkt. En dat wordt er veel. Parkeren in Sergiev Possad gaat soepeltjes bij ons, omdat we op de plaatselijke camperplaats makkelijk kunnen staan. Daar zag het eerst niet naar uit. Er staan kilometers lang auto’s geparkeerd langs de weg. Wij staan vlak voor de ingang. Voor 90 cent per uur, het is een koopje. Het barst hier van de toeristen met bussen. Bijna allemaal Chinezen. Verder nog wat pelgrims en Russen. Sergiev Possad is de heiligste plaats van de orthodoxe heiligdommen in Rusland, met het 14de eeuwse Drie-eenheidsklooster van de heilige Sergej. Het klooster is een ommuurde vesting en herbergt drie kathedralen. In een van de kathedralen wordt een dienst gehouden met veel gezang. Het klinkt prachtig mooi. Ondanks de vele toeristen die gewoon in,uit en door elkaar lopen, gaat het gezang door. Ze zijn niet van de wijs te brengen en staan gewoon tussen de mensen in. De muren van de kerken zijn van top tot teen beschilderd en voorzien van honderden iconen. Het lijken wel paleizen uit de middeleeuwen. Zeer de moeite waard hier langs te rijden. Terug bij de camper ziet An, dat het mini restaurant van de camperplaats ook een complete lunch aanbied met typisch Russische dingetjes. Kan niet veel worden voor die 250 roebels, denk ik zeker te weten. Binnen ziet het er ook wat sjofeltjes uit. De bediening is echter prima en het eten nog beter. Krotensoep, met krotensalade, brood en rijst met kippenlevertjes in lekkere saus met uitjes. Geloof het of niet, in een woord prima! Het enig minpuntje zijn de Chinezen die tegenover ons met veel gesmak en geslurp hun maaltje naar binnen werken. Wat een vreselijke manier van eten hebben die lui. Het stuk wat we nog te rijden hebben naar Suzdal, zo’n 200 km, gaat over wegen die, vriendelijk gezegd, matig zijn. De hulpveren worden goed uitgetest. De buurtsuper wordt onderweg nog aangedaan voor een stuk brood en fruit. Aankomende op de camping vragen wij ons af of we goed zitten. Er is helemaal niemand. Super verbaasd zijn we. Na enige tijd komen onze lotgenoten aan. Acht koppels hebben een andere route genomen via een Engelse kaasboer. En nog meer file gehad dan wij. Het internet werkt op deze camping nu eens echt goed. Also werk ik onze blog bij en face timen we met Oostenrijk en schone zus. Bedenk ik mij opeens dat we gisteren alweer een maand onderweg zijn. Mens, wat vliegt de tijd!