De stad uit. Zaterdag 24 en zondag 25 augustus 2019

Kirgizië, Bishkek - Kirgizië, Ala Archa.  35 km

Totaal gereden: 10.275 km.   Goed weer, van 30°, naar 5° in de bergen.

Wij zijn de enigen van de groep die zich nog een keer aan het ontbijt wagen. Rijst met 2 kleine vleesballetjes en een soort yoghurt met een kopje thee. Prima om af te vallen, wat dan ook gebeurt deze reis. Maag en darm klachten hebben wij nog niet in tegenstelling van een handvol reisgenoten die flink aan de rees zijn. Afkloppen! Voor vandaag staat er een klein aantal km op het programma. Ten zuiden van de hoofdstad ligt een mooi natuurpark wat de moeite van een bezoek waard is. We blijven daar ook een dag staan. We starten op 850 m hoogte en rijden omhoog naar (bijna) Reisskofel hoogte. De weg is matig, dat zijn we wel gewent de laatste weken. Waar de weg ophoudt volgen nog de nodige trails verder de bergen in. De hoogste bergen rondom ons zijn tot 4400 m hoog. Precies waar wij staan is een water laadpunt van een leiding die ik uit de berg zie komen. Een grote tankwagen, die zich tussen de campers wurmt, opent een verroeste kast, haalt er een slang uit, gooit die in de tank en draait de kraan open. Op de tankwagen staat het logo van het water wat we vandaag hebben gekocht. Na een paar uur is de tank vol en loopt over. De chauffeur slaapt in zijn cabine, dus maken we hem wakker dat de klus is geklaard. Als hij wil wegrijden start de auto niet meer. Later blijkt dat de startmotor volledig is verbrand. Daar komt ook met het door ons ingezette gereedschap geen leven meer in. Hulp komt er niet zo snel voor hem, hij krijgt koffie van ons moet verder afwachten wanneer hij wordt gehaald. Bij het verdwijnen van de zon wordt het snel koud en zakt de temperatuur tot vanmorgen 3 graadjes buiten. Om een uur of 11 wordt de tankwagen, met volle tank van ongeveer 25 ton weggesleept. Dit maakt een hels kabaal heb ik later begrepen. Ik krijg er niets van mee. Een borreltje doet mij vannacht in diepe slaap heerlijk dromen. Eerst om 8.30 uur doen de eerste zonnestralen ons wekken. Ons kacheltje kan weer uit. Met Ernest en Jan maken we gevieren een wandeling door het reservaat. Het is een ongerept brok natuur. We moeten door een breed stenen veld waar veel stroompjes water lopen. We houden het net droog. Terug denken we het slimmer te doen, wat echter tegenover gesteld uitpakt. De schoenen gaan uit en we waden door een snel stromend water wat natuurlijk dieper blijkt dan gehoopt. Natte broeken zijn het resultaat. Het is mooi weer, de wind is fris omdat we op een hoogte van ongeveer 2400 meter lopen. Terug bij de campers vullen we onze tanks met het bergwater uit de roestige kast. Het avondeten bestaat uit pannenkoeken met kaas, schenkstroop en jam. U begrijpt het al: smerig lekker! Zodra het zonnetje weg is koelt het rapide af. Het wordt weer een koud nachtje. Het is zondag en we zijn precies alweer 9 weken, of te wel 2 maanden onderweg. Ruim een derde zit erop. Tot nu toe een prachtige ervaring die zeer de moeite waard is. Jammer dat China een stap te ver leek.