Teheran, maandag 23 september 2019

Iran, Teheran.  0 km

Totaal gereden: 14.484 km. Warm weer, 32 graadjes.

In de nacht is het tamelijk warm gebleven, also slapen onder het dunne dekbed. Het ontbijt doen we met yoghurt en creakers. Brood moeten we vandaag proberen te scoren. Wat we gister kochten smaakt naar een taai taai pop. Als ontbijt vinden we dat iets minder. De excursie-bus vertrekt om 9 uur eerst naar het Golestan paleis, dat de officiële residentie was van de Qajar family. Tijdens de regering van de Pahlavi (1921 - 1979) werd het Golestan paleis gebruikt voor officiële recepties. De vader van de laatste shah werd er gekroond op de marmeren troon en de laatste shah werd gekroond in de Museum Hal. De zalen die we zien in het paleis zijn allen met overweldigend veel glas en spiegels bewerkt. De marmeren troon was zo uitgevoerd dat hij makkelijk gedemonteerd kon worden als de shah (in de 19de eeuw) naar een andere stad ging, waar het zaakje dan weer in elkaar werd gezet. De receptiehal, die wel 60 meter lang is, doet zeer aan je ogen van de bewerkte glazen muren en plafond. Alleen de tegeltjes vloer kan mij bekoren. Het moest de absolute macht weergeven en als het kon nog iets meer dan van Europese koningshuizen. Vooral de Franse stijl werd hier nagebootst. In de hal staan ook vele gifts van andere landen, zo ook een twee tal vazen uit Oostenrijk, Wenen, van die Franz Joseph natuurlijk. De troon is een replica. De echte staat in het museum van de Central Bank. Na het paleis krijgen we de gelegenheid een lunch tot ons te nemen. In een restaurant of in de streetfood straat, waar 40 tentjes op een rijtje staan. Wij kiezen voor de laatste. Een wrap gaat er prima in. Hierna gaat het naar de koninklijke juwelen die bewaard worden in het museum van de Central Bank. De hoeveelheid diamanten, robijnen, smaragden, juwelen, parels, waterpijpen met juwelen, gouden sieraden en kronen, een globe uit 1874 met 34 kg goud en 51366 edelstenen en diamanten, tot zelfs de grootste diamant ter wereld, zijn te gek voor woorden. Ook de met goud bedekte troon met 26733 juwelen, is ongelofelijk om te zien. Foto’s mogen er niet worden gemaakt. Voor we naar binnen gaan zijn er drie controles. Een Engels boekje met wat we gezien hebben kost 1,50 eurie. Ik vraag een Duitse versie. Die kost 0,90 eurie. Uitverkoop zeker. Vervolgens rijden we langs de Anadi toren, ook wel vrijheidstoren genoemd. In 1974 gebouwd door de laatste Shah en Farah Diba ter gelegenheid van het 2500 jarige bestaan van de keizerlijke staat Iran. Bij de exorbitante, grootse feesten ter gelegenheid  hiervan was onze Prins Bernard van de partij. Koningin Juliana bleef thuis, zoals vele andere wereld leiders. Terug bij de campers stappen we met een aantal weer de taxi in om naar een luxe winkelcentrum te rijden omdat daar een grote supermarkt zou zijn. Het is een half uurtje rijden, maar dan krijg je ook wat. In dit luxere deel van Teheran is werkelijk alles te koop. Dure Maserati’s, Mercedessen, top kleding winkels en een supermarkt waar meneer AH stil van wordt. Wel westerse prijzen natuurlijk. Terug bij de campers lopen de nodige kijkers ons weer voorbij. Sommigen maken graag een praatje. Zo is de dag weer een toppertje te noemen. Teheran is een mooie stad, veel schoner en ontwikkeld dan ik mij had voorgesteld. Jammer dat de shah het hier zo heeft verpest. Iran zou het verst ontwikkeld land in midden Azië kunnen zijn.