De Töö-Ashuu Pass, 3200 meter. Maandag, 26 augustus 2019

Kirgizië, Ala Archa - Kirgizië, Töö-Ashuu Pass.  172 km

Totaal gereden: 10.447 km. Strak blauwe hemel, 34 graadjes.

Het slotje is van de roestige bronwater tapkast, wat voor ons reden is de camper watertanks tot de nok te vullen, omdat er de komende dagen waarschijnlijk geen water tappunten zijn. Als water specialist van de groep laat ik het water rijkelijk uit de slang stromen tot we allemaal verzadigd zijn. Ook de poepdozen zijn gespoeld en kunnen hun taak weer op zich nemen. We rijden terug naar Bishkek en na de nodige boodschappen gaan we in westelijke richting over een weg die in het routeboek staat aangegeven met matig asfalt. Ik stel voor dit te veranderen in slecht en regelmatig zonder asfalt. Men probeert er wat aan te doen, wat met zich mee brengt dat de opgedane zuurstof van de afgelopen dagen totaal teniet is gedaan door het fijnstof op deze weg. De chaos van het “werk aan de weg” en de drukte van het verkeer, maakt deze weg tot een ware uitdaging. Na een kleine 100 km gaat het linksaf de bergen in, richting de Töö-Ashuu Pass. In het dal rijden we op 750 meter hoogte, dit gaat geleidelijk omhoog tot uiteindelijk 3200 meter hoogte. We rijden door een waanzinnig mooi en woest berg gebied. De grootsheid is niet op camera vast te leggen. Wel blijven oppassen omdat vele vrachtwagens in een slakkengang naar boven rijden en passeren een nationale sport is in Kirgizië. De kilometerteller gaat naar de mooie stand van 55555 en ik vraag An dit goed in de gaten te houden. Ik wil er een foto van. Nu is er op de top van de Pass een tunnel van 2,7 km en precies in de tunnel, waar het mistig is van de rook en gevaarlijk smal, tikt het klokje 55555 km aan. Het lukt mij er toch een foto van te maken. Na de tunnel gaat het naar beneden, alwaar op een hoogvlakte van Reisskofel hoogte, zijnde 2340 meter, Theo en Hannie ons opwachten op de uitgekozen overnachtingsplaats. Een schitterende plaats, midden in de natuur, met een wijdse blik naar de bergen. We zien een aantal nomaden yurt’s in de verte en enkelen komen ons te paard welkom heten. Als geschenk krijgen we een litertje gefermenteerde paardenmelk. Ik proef ervan en vind het werkelijk niet te nassen. Een paar groepsleden kruipen op zijn paard, maar voor mij lijkt dat niet geschikt voor heupen en scrotum. Zolang we nog even buiten kunnen zitten vormen we een gezellig “We zijn er bijna” kringetje. Om half acht is de zon weg en zie je temperatuur zakken naar een graad of 10. We sluiten ons dan ook rap weer op in ons campertje.