Vakantie in Marmaris. Donderdag 31 oktober en vrijdag 1 november 2019

Turkije, Marmaris.   5 km

Totaal gereden: 21.526 km Donderdag mooi, 22 en vrijdag matig, 19 graadjes.

We starten de dag rustig op vandaag en ontbijten op het balkonnetje bij Annemieke. Het weer nodigt uit om lekker aan het strand te luieren, lezen en bovenal te kletsen over van alles en nog wat. Ik kom daar bij die dames nauwelijks tussen. Dat gaat aan een stuk door. Emrah is overdag niet van de partij, hij heeft nog een paar dagen te gaan in zijn winkeltje, dan houdt het echt op met de toeristen hier. Dat zijn trouwens voor 90% Engelsen hier in Marmaris. In het dorp zijn de meeste toeristische winkels met kleding en souvenirs en restaurants nog open, maar het is er zeer rustig. Tussen de middag scoren we een heerlijke plate met kleine pannenkoekjes en voor An een plateau met snackjes. Vanavond gaan we een keer niet uit eten, maar eten bij Annemieke thuis. Daar kijken we voor het eerst naar het NL Journal. Als we om half 10 naar de camper lopen blijkt het hier half 12 te zijn. Door de 2 uur tijdverschil met NL vergis ik mij 2 uur. Door de reis heen is ongeveer 12 x de tijd veranderd. Gewoon slapen  gaan als het donker wordt en opstaan bij licht, lijkt mij het handigste. Lees je straks weer in de krant over het gezeur van wintertijd en zomertijd. Simpel een half uur de klok verzetten en klaar. Welterusten!

Even iets later op staan vandaag en daarna met Annemieke genieten van een Turks ontbijt in Marmaris met een schitterend uitzicht op zee en de stad. Allerlei verschillende, voor mij niet benoembare, schoteltjes met inhoud, Turks brood, koffie en thee, bladerdeeg rolletjes met kaas, rauwkost en nog veel meer. Je moet er wel de tijd voor nemen. Hierna gaat Miek aan de Arbeit en wij de bazaar in. Het plan is ff de bazaar en dan de stad verder ontdekken. Dit plan haalt het niet. In de drie uur die we hebben komen we de bazaar niet uit, zoveel is er te zien en te beleven. Bijzonder te zien dat het vrijdag middag gebed in de moskee binnen in de bazaar plaatsvindt met biddende mannen en het bazaar gebeuren daar om heen ook gewoon door gaat. De bazaar is wel een beetje veel anders dan in de Stan landen en Iran. Hier is het luxer met vooral veel kleding en schoenen van alle wereldmerken die er bestaan. Of het ook echt is en geen namaak daar heb ik geen notie van. Ik zie een paar slippers hangen van leer die mijn aandacht trekken. De verkoper is in geen velden of wegen te vinden. Later kom ik terug en wordt hij telefonisch opgeroepen. Dat werkt. De man doet alles zelf maken in zijn werkplaats achter de bazaar. Precies zo als mijn vader deed, vertelt hij. An ziet in de werkplaats ook een paar gekleurde sandalen die in de smaak vallen. Zo vind ik eindelijk vervangende slippers die ik in Venezuela kocht een jaar of 10 terug. In de late avond gaan we gevieren nog een keer uit eten in een restaurant waar echt Turks wordt geserveerd. Emrah heeft plezier als hij mij iets onbestemdst voorschotelt. Het heeft iets van lever weg. Als we het samen bijna verorbert hebben verklapt hij dat het hart van de stier was. Niet onaardig, maar ook weer niet direct voor herhaling vatbaar. Verder ook hier veel schoteltjes met lekkernijen en tot slot de Raki. Om 1.00 uur liggen wij te bed. Binnen 2 minuten val ik als een blok in slaap.