Twee standplaatsen. Woensdag 2 oktober 2019

Iran, Persepolis - Iran, Shiraz.  61 km

Totaal gereden: 15.991 km. Nog steeds warm weer, 34 graadjes.

We hebben vandaag een makkie. Iets meer dan 50 km en dan de dag voor ons, in Shiraz. Onderweg zien we veel borden met foto’s van martelaren, zoals je in heel Iran veel ziet langs de snelwegen. Meest jonge jongens die gesneuveld zijn in de oorlog met Irak. Ze worden vereerd, gestorven te zijn voor Allah en Vaderland. Mooier kan het haast niet. Ze zijn in de hemel met 70 maagden om hen heen (voor zolang dat duurt). Bij ons noemen we dat oorlogsslachtoffers, waar we verdrietig van worden als wij die herdenken. Het is maar hoe je er na kijkt en beleefd. Verder zijn er veel vrachtwagens met grote stukken marmer op de weg. Twee blokken en de oplegger komt nog maar nauwelijks vooruit. Het is een echte industrie hier met het marmer. De export van marmer naar Rusland zal niet lijden, zelfs niet met mister Trump. We zijn also om 11 uur op de plaats van bestemming en installeren ons als eerste met Fransje en Ernest met een groen plateautje voor de deur en gaan over op een bakkie koffie. Na een half uur komt dan een bericht van de RB (reisbegeleiding) dat we een ander hotel toegewezen hebben gekregen. Na een dubbele controle daarvan kunnen we de stoelen weer inpakken en naar een ander hotel rijden, een km of 7 verder (of terug). Weg winst van de dag. Daar staan we nadat allen geïnstalleerd zijn, boven op elkaar. In de middag gaat het dan met de benenwagen naar het centrum, want we zijn nu op loopafstand daarvan en vinden de bazaar die werkelijk heel gezellig en veelzijdig is. We lopen op met Bert en Marja, drinken een sapje, waar we een half uur op moeten wachten en slenteren verder over de bazaar. Op mijn telefoon zie ik dan een bericht van mijn schoonzus, wat de werkelijkheid van het leven je een flinke tik geeft. Mijn oudste broer heeft kanker met uitzaaiingen, geen genezing mogelijk. Die komt dan wel even binnen! In de avond stuur ik hem een berichtje, maar mijn God, wat moet je schrijven. We wandelen nog wat verder over de bazaar, lopen terug naar de camper en nemen een douche. Dat betekent, ik beneden in de sauna, waar alleen mannen mogen komen, An in kamer 105, die voor de dames is gehuurd. Tot mijn grote schrik is het bij de mannen zeer puriteins. Als ik mij van mijn weinige kledij wil ontdoen, snelt de dienstdoende sauna oppasser naar mij en roept: not naked. Sta ik daar in mijn onderbroek! Die ik natuurlijk stiekem uitdoe voordat ik de kraan opendraai. Hierna, rondkijkend of iemand het ziet, kleed ik mij aan. Het is duidelijk dat het morgen ook voor mij kamer 105 wordt. Als de meeste groepsgenoten reeds op een oor liggen laat ik een waterpijp voor mij klaarmaken. Met appeltjes smaak. Hierna proberen wij de slaap te vatten, wat geen eenvoudige opgave is, daar direct naast de camper tot drie keer toe de BBQ wordt opgestookt, met de nodige herrie tot diep in de nacht.