Hobbelen, glijden, hobbelen. Zaterdag, 7 september 2019

Oezbekistan, Buchara - Oezbekistan, Khiva.  454 km

Totaal gereden: 12.465 km. Mooi weer, tot 26 graadjes.

Om een uur of 6 een hoop gerommel en herrie naast de camper, waar gister avond een rotel is geparkeerd. Met Duits kenteken. Nou snap ik wel dat die lui slecht geslapen hebben als het nationale voetbalteam met 2-4 verliest van Nederland, maar om ons dan om 6 uur wakker te maken, gaat wel wat ver. 18 passagiers kan het rotel herbergen. Voorin 18 stoelen, in het midden 18 slaapkisten en achterin een heuse kombuis. Het HE kenteken trekt weer de nodige aandacht vanmorgen van de rotel gasten. Opvallend veel oudere mensen die op zo’n manier vakantie vieren. Wellicht is de prijs het bewijs, ik weet het niet, maar mij krijg je niet in zo’n doodskist zonder toiletje. We rijden vandaag naar het laatste hoogtepunt van Oezbekistan, Khiva. Een weg door de woestijn, met in het begin een heel slecht stuk, dan een autobahn van 250 km lang, zo glad als een spiegeltje, dan weer hobbelasfalt van de slechtste kwaliteit. Er is soms zo veel spoorvorming dat je zonder sturen op route blijft. Er zijn ook weggedeelten waar nog sporadisch asfalt, met scherpe kanten, de boel goed door elkaar schut en diepe putten zijn echt link om niet te hard in te rijden. Kortom, van zeer goed wegdek tot zeer slecht tot geen wegdek vandaag. 10,5 uur voor 450 km is een flinke tijd, maar sneller gaat het vandaag niet. We proberen in de laatste 50 km diesel te scoren. Valt niet mee in een land waar gas, metan en propan de boventoon voeren. Bij veel pompstations staat gas en WC in de zelfde richting. Die begrijp ik dan nog wel. Moderne auto’s met Ad blue hebben het lastig hier. In de groep is er één, die dus de nodige waarschuwingslampjes heeft branden op het dashbord. Ook de Bavaria camper heeft het moeilijk met de wegen hier. Het interieur beweegt waar het niet moet en wijkt op sommige plaatsen. De Unimog opbouw staat scheef op het chassis en moet gerepareerd. De buscampers doen het nog allemaal goed met weinig problemen. Onderweg valt het op dat fietsers vaak tegen het verkeer in rijden, zoals voetgangers het vaak doen. Met niet veel pauzes zijn we also half zes in Khiva, waar Guesthouse Lalopia, waar onze overnachtingsplaats is, is verdwenen van de aardbodem. Zo staan we wat verspreid op verschillende plaatsen en wachten op nieuwe instructies waar naar toe. Die eenmaal bekend, rijden we in convooi door stoffige, smalle en doodlopende straatjes op zoek naar het nieuwe guesthouse. Dit gaat zeer moeizaam en duurt uiteindelijk meer dan een uur. Dan staan we een paar honderd meter verder dan waar we eerst stonden. De meesten hebben het helemaal gehad voor vandaag. Ik snij onze poepmeloen aan, die heerlijk ruikt, in stukjes en deel het uit over de groep, die in sub groepjes aan de drank zijn geslagen. Voor ons is de dag prima geweest, we voelen ons goed en verheugen ons weer op de volgende dag.