Excursie Buchara. Donderdag 5 en vrijdag 6 september 2019

Oezbekistan, Buchara.  0 km

Totaal gereden: 12.011 km. Zonnig weer, tot 30 graadjes.

Om negen uur mogen we de touringbus instappen voor de highlights van Buchara. Het zijn er 140, het wordt dus keuzes maken. Als eerste bezoeken we het Samanid Mausoleum, uit de 10de eeuw, met heel bijzonder metselwerk. Goed bewaard gebleven omdat het eeuwen onder het zand gelegen heeft. We bezoeken de Ark, een fort midden in de stad, het oudste bouwwerk van Buchara. Gebruikt van de 5de eeuw tot 1920, toen het door de Russen gebombardeerd werd. Vernietig de cultuur, onderwerp de bevolking. De Russen wisten wat ze deden. Het grootste deel is nog steeds een ruïne. We bezoeken de Kalan Moskee, in het oude centrum van Buchara, naast de Kalan minaret die is gebouwd in 1127 door Arslan Khan. De minaret werd vroeger ook gebruikt als vuurtoren. Niet voor de zeevaarders, maar als lichtbaken in de woestijn. Minaret is in het Arabisch minara, wat lichtpunt, vuurtoren en oriëntatiepunt betekent. Het plein voor de moskee, minaret en de madrassa is indrukwekkend. Als moslim studie centrum was deze madrassa de enige actieve in centraal Azië tijdens de Sovjet overheersing. In het grote binnenplein van de Kalan moskee was een warenhuis gevestigd tot 1991. We bezoeken de Bolo Haouz Moskee, gebouwd begin 18de eeuw. Deze heeft Iraanse invloeden in de bouwstijl en grote houten staanders van 11 meter ondersteunen het voorportaal. Ook de Chor Minor staat op het lijstje van vandaag. Gelegen tussen steegjes in het oude deel van de stad. Het is het poortgebouw van een vernietigde madrassa die erachter heeft gelegen. Gebouwd door de rijke kalief Niyas-Kul in begin 19de eeuw. Het poortgebouw met vier torens staat vaak als symbool voor wat Buchara te bieden heeft aan cultuur. Rondom de Chor Minor is wat souvenir verkoop. De muziek gaat aan als wij aankomen, de verkopers zijn helaas niet erg geïnteresseerd en bij het weggaan, stopt ook direct de muziek. Mag ik niet vergeten te vermelden dat TME een heerlijke lunch aanbiedt in een goed restaurant. Al moet ik wel voorzichtig zijn wat ik tot mij neem na een moeilijke dag als gisteren. Terug naar het centrum van de oude stad wandelen we het laatste stuk naar het hotel met de campers. In de uitleg van de gids van vandaag hoor ik dat Oezbekistan potdicht zit voor vluchtelingen. Dat klinkt mij toch inhumaan in de oren, wetende dat Afghanistan als buurland de nodige vluchtelingen heeft die dus naar Europa proberen te komen. Opvang in Oezbekistan, wat een redelijke welvaart kent, ligt toch meer voor de hand. Als gevolg hiervan nog een paar opmerkingen mijnerzijds. Dat door de dictatoriale vorm van leiding geven aan Oezbekistan vormen van extremisme en terrorisme buiten de deur zijn gebleven. Dat ook de Sovjet tijd goede dingen heeft gebracht is een verrassing om te horen. De positie van de vrouw is tussen 1920 en 1991 wezenlijk positief veranderd. In vergelijking tussen de “Stan” landen en bijvoorbeeld Afghanistan is dit duidelijk te zien. In Oezbekistan heeft de islam geen politieke betekenis. Religie en staat zijn strikt gescheiden. Het is in Oezbekistan een seculiere samenleving en in de grote steden best ontwikkeld. Van de bevolking doet zo’n 20% nog mee met de Ramadan. Daarentegen is het nog volstrekt normaal dat huwelijken gearrangeerd worden. Vrouwen die je daar voorzichtig naar vraagt accepteren het als deel van hun cultuur. In de avond wandelen we nog wat door het centrum met veel restaurants en souvenir verkoop winkeltjes en de nodige toeristen bevolken het centrum. Een gezellig slot van de dag met het vooruitzicht van een heuse vakantiedag morgen. Er staat niets op het programma. We gaan dus lummelen, slenteren, luieren, zitten in de schaduw en ons voorbereiden op wat komen gaat. Overmorgen is dat de woestijn, die vlak achter de stad begint. 500 km! Morgen ga ik ook niet schrijven. Één echte vrije vakantiedag.