Naar Kazachstan. Dinsdag 30 juli 2019

Rusland, Samara - Kazachstan, Oralsk. 277 km

Totaal gereden: 6182 km. Vanmorgen 10°, vanmiddag 28°

Voor de eerste keer vertrekken we vandaag als laatste. Het is 200 km naar de grens met Kazachstan en de roebels zijn zo goed als op, dus geen haast vandaag. Wel loopt het even fout door een omleiding, waar de Garmin geen raad mee weet. An heeft het goed gezien, terug (na een half uur moeilijk doen in de stad) en dan neemt de navy het weer goed over. Na 50 km werk aan de weg met tal van stoplichten en grindwegen, wordt het beter. Eindeloze graan en zonnebloemvelden om ons heen richting grens. Aan de grens ontmoeten we onze lotgenoten. De Russische kant verloopt vrij snel, omdat een soldaat bij bij ons komt buurten, alle 11 campers voorrang geeft op tientallen wachtenden. Die wachtenden zijn meest bepakt zoals ik mij de dodenweg naar Griekenland herinner door Joegoslavië. Met minstens een meter vol bepakking op het dak. Koelkasten, fietsen en grote pakketten. Zielig voor degene die we bij de grens zien en alles moeten uitpakken. Wij staan in 30 minuten voor de Kazachse douane. Daar wordt het iets chaotischer met formulieren invullen, pasfoto maken en auto controle. Eenmaal over de grens moeten we nog een extra WA verzekering afsluiten voor de 14 dagen dat we in Kazachstan verblijven. Daar veel politie controles te verwachten zijn is het hebben van een Kazachse verzekering meestal voldoende. We zijn goed verzekerd, maar die 40 euries kunnen er op deze reis ook nog wel bij. Uiteindelijk rijden wij als eerste bij de grens Kazachstan binnen. Zo’n verzekering afsluiten duurt per koppel ongeveer 30 minuten. Van de grens weg rijdend tellen we 110 wachtende vrachtwagens. Die moeten nog even geduld hebben. In Oralsk, waar we overnachten op het terrein van een jeugdkamp komen we als tweede koppel aan. We worden direct bestormt door de kids die er verblijven. Veel foto’s maken, campertje kijken en selfies met kids het eerste uur. Daarna worden ze weggeroepen, wat zeer gedisciplineerd gebeurd. We leven inmiddels weer een uur later, also drie uur later dan in Nederland en Oostenrijk, drinken een neut en krijgen tot onze vreugde een bord nasi van reisgenoten aangeboden. Dat was weer eens smerig lekker, compleet met goede ketjap en sambal. Wat moet een mens nog meer.