De oude cipres. Maandag 30 september 2019

Iran, Yazd - Iran, Sadi.  290 km

Totaal gereden: 15.790 km. Warm weer, 36 graadjes.

We gaan vandaag nog wat zuidelijker rijden, richting Shiraz. Onderweg is het niet al te spectaculair, also vanmorgen ons huisje enigszins stofvrij gemaakt. Nu we onder stroom staan, kan het stofzuigertje ook een keer dienst doen. Aan de zijkant van de camper bij de tankdop is het een en al diesel met aangeplakte stof en zand. Bij iedere tankbeurt stoppen ze pas als de diesel uit de tank spat en klotst. Er zit meestal geen stop op dat knijpding en met zo’n dikke tuit, geschikt voor vrachtwagens, gaat tie dus lekker iedere keer. Niet ver van onze overnachtingsplaats hebben we een heuse mega supermarkt ontdekt, dus die wordt eerst met een bezoek vereerd. Het blijkt een nieuw winkelcentrum te moeten gaan worden, waar alleen de super reeds in bedrijf is. En dan nog met een niet al te ruim assortiment. Gelukkig is er wel drinkwater, want die voorraad raakte aardig op. We verbruiken toch wel 5 liter drinkwater per dag, dus dat is regelmatig flink sjouwen. Nu sta ik recht voor de hoofdingang, also slaan we lekker in. Gisteren heb ik 50 dollartjes gewisseld voor Rialtjes. Krijg ik alleen briefjes van 50.000. Dat betekent 110 briefjes, met een waarde van 0,50 cent. Bij de kassa moet je dan ook nog opletten of het in Toman of Rial gaat. Schilt maar een nul, maar met die vele nullen weet je het soms niet meer. Vandaag is het 1.100.000 rial = 22 briefjes van 50.000. Na inladen van het water en verdere boodschappen rijden we op aanraden van Ernest een stuk zandwoestijn in. Het valt flink tegen omdat we buiten het zand ook een hoop steen en tegeltjes afval zien. Kilometers lang wordt dit langs de weg gedumpt, waarschijnlijk met het idee dat we er over een paar jaar niets meer van zien. We draaien om een koersen naar het zuid oosten. Van 800 meter gaat het gestaag naar boven tot 2650 meter. Niet stijl, maar langzaam stijgend. Het is nog steeds een kaal en dor landschap met prachtige bergketens. Hierna volgt op 1500 meter een 150 km lange woestijn vlakte. Het waait vrij hard en regelmatig zien we een tornado voorbij komen. Dat geeft nog een flinke rukwind als je er door heen rijdt. Op deze vlakte is het goed warm met 36 graadjes. Hoger is het veel koeler met 28 graadjes. Zo komen we dan in de middag in het stadje Abarkuh, dat beroemd is vanwege een 4,5 duizend jaar oude cipres. Volgens de verhalen zou de zoon van Noach of Zaratustra himself de boom geplant hebben. We maken een paar mooie foto’s voor onze hovenier in de familie en drinken bij het tentje wat naast de boom staat een goede bak koffie met een stel groepsgenoten die we daar tegen komen. Omdat we liever niet met donker op de volgende stek willen aankomen, rijden we om vier uur weer verder. Al bij de tweede tankstation lukt het onze diesel voorraad aan te vullen. Er gaat natuurlijk de nodige diesel over de rand van de schone auto. De pompbediende rekent netjes af, wat hem 25% fooi oplevert, of te wel 4 euries i.p.v. 3 voor 50 liter. Vannacht staan we in een soort recreatie tuin, vlak naast de doorgaande weg. Kan slechter.