De warmte in. Dinsdag 24 september 2019

Iran, Teheran - Iran, Kashan.  266 km

Totaal gereden: 14.750 km. Heet weer, 38 graadjes.

Onze jerrycan is een geliefd opject in de groep. Een aantal equipes hebben waterslangen mee, maar die zijn hier niet zo handig. Ook vanmorgen moet ik even geduld hebben wanneer ik aan de beurt ben. Eenmaal zover en een paar jerrycans met water tot de watertank vol is en kan daarna het gas erop. An heeft niet goed geslapen vanwege langdurige herrie van mensen rondom de campers. Ik heb niets gehoord en heerlijk geslapen. We rijden zo goed als het kan, om Teheran heen naar het zuiden. Het is erg druk, maar het verkeer blijft doorlopen. Na ongeveer 30 km hebben we de stad wel gehad. Qua smog en vuiligheid is het ons super meegevallen. Als ik ergens na een kilometer of 50 een zijpad zie met bomen, dus schaduw, duik ik erin voor Annie’s koffie en sanitaire Arbeit. Een 30 meter verder staat een man met een grote oplegger zijn band te plakken, zoals wij dat doen met een fietsband. Een grote binnenband houdt hij half onder water om het lek te zoeken. En wie zoek die vindt. Ik vraag hem of ik een foto mag maken, wat geen probleem is. Direct erna rent hij naar zijn cabine en geeft mij een meloen. Weigeren is geen optie. Ik terug naar de camper en zo’n oubollig stenen klompje met een molentje en bloemen erop gepakt, en hem gegeven. Ook hier gold, weigeren geen optie. Op ongeveer de helft van de kilometers voor vandaag rijden we langs Qom. Vanaf daar weigert de Garmin haar werk weer een keer. Het is het Vaticaan van Iran, de plek waar Ayatollah Khomeini jarenlang woonde, studeerde en islamitisch onderwijs gaf en waar nog steeds veel islamitische leerscholen en moskeeën zijn. Bij de parkeerplaats staan veel mensen die de camper komen bekijken. Een jongeman (Navid heet hij) wil met ons mee, om te vertalen, naar het centrum, waar we het mausoleum van Fatima, de zus van de achtste imam Reza, willen bezoeken. Het is een heel complex met scholen en universiteit, waar 24 ingangen zijn, waarvan er 2 tevens voor toeristen zijn. Uiteraard gaan we gescheiden naar binnen, worden goed gecontroleerd en An wordt verrijkt met een chador, want anders gaat het feest niet door. Ook zelfstandig wandelen is er niet bij, we krijgen begeleiding van een imam, die mijn kruisje ziet en direct over Maria begint dat ook zij een van de belangrijkste vrouwen is geweest en we haar moeten vereren. Er zijn nogal wat ruimtes waar wij niet mogen komen, also zijn we naar een half uurtje terug bij de uitgang. Annie is bijna gesmolten in de chador van nylon. Ja, je moet er wat voor over hebben. In het straatje terug waar we de taxi zoeken die ons terug brengt naar de camper kopen we de hier beroemde zoete koekjes. Ze zijn inderdaad lekker, maar plakken zeker anderhalf uur aan je gebit vast. Lang genieten dus. De weg verder is net als het eerste stuk, door een woest en woestijnachtig landschap. Nu de Garmin het nog steeds niet doet, waarschijnlijk vanwege de warmte, rijden we op kaart naar Kashan en daar het laatste stuk op de Google Maps. We vinden zo onze overnachtingsplaats. Ook hier willen we het centrum in en doen dat weer met de taxi, wat een snorder wordt. Voor €1,50 rijden we in 30 minuten met Jan en Ada naar het centrum. Dan kunnen we de kosten delen. We kuieren zo een paar uur door de stad en bazaar. Terug bij de camper eten we sperzieboontjes en een bakje sushi. We zijn met weinig tevreden. Het is nog steeds zeer warm vanavond. Overdag meet ik 38 graadjes, dat is wel weer even heftig. Vlak voor het te bed gaan douchen we in de camper. Dan ga je in ieder geval fris het bed in.