Zoroastrisme. Vrijdag, 27 september 2019

Iran, Isfahan - Iran, Chak Chak.  317 km

Totaal gereden: 15.368 km. Heet weer, 40 graadjes.

Het is een beetje wennen, zo’n ontbijt in het hostel. Als brood eten we een soort slappe wrap met smeerkaas of worteltjes jam en citroen jam. Niet dat je het verschil proeft tussen de ene of de andere jam. Het is beiden zeer zoet. Een gekookt eitje, komkommer en een tomaat zijn ook in de aanbieding en natuurlijk een kop heerlijke thee. Koffie is tevens verkrijgbaar, maar op tijd bestellen, want het kan een kwartiertje duren voor het klaar is. De smaak is wel weer prima. Als het hek van de parking is gesloopt, vanwege de hoogten van de campers, gaan we op pad naar de volgende stek. De Garmin doet het tot aan de straat zijde, dus wel 30 meter lang. We doen het vandaag verder met Maps Me. Onderweg moet de dieseltank weer gevuld. Bij een pomp krijgen we van drie vrachtwagenchauffeurs 20, 30 en 10 liter, op hun kaartje en tankbeurt. Betalen ho maar! Dit gaat mij te ver, also de pompbediende een grote fooi gegeven omdat hij het allemaal regelde. We rijden naar het plaatsje Meybod, dat in de 14de eeuw hoofdstad van Perzië was. In het historisch centrum bezoeken we het Narinkasteel, waarschijnlijk het oudste leembouw gebouw in Iran. Het is 40 graadjes vanmiddag, dus doen we niet te wild bij dit bezoek. Hierna gaat het naar Chak Chak, wat een bedevaartplaats is voor de Zoroastristen. Een religie die oorspronkelijk afkomstig is uit Perzië. Wereldwijd zijn er 2,6 miljoen zoroastriërs. De stichter is de mythische profeet Zarathrustra. Hij leefde rond de 10de eeuw v.Chr. Zijn leer is samengevat in het heilige boek Avesta. Deze leer wordt gekarakteriseerd door een sterk dualisme tussen goed en kwaad. De mens dient in de eeuwige strijd daartussen de kant van het goede te kiezen. In het zoroastrisme is er leven na de dood. Je moet steeds je geest in dit leven of in het volgend leven verbeteren. Klinkt allemaal nog niet zo gek. Godsdiensten liggen best dicht tegen elkaar aan als je niet teveel de verschillen benadrukt. De kleine parkeerplaats voor het heiligdom van de tombe van prinses Nikbanu, is snel vol als onze campers er staan. De ligging is waanzinnig mooi in de bergen. We rijden eerst over een woestijnvlakte op meer dan 2000 meter, dan gaat het naar beneden, rond 900 meter, om vervolgens in een berglandschap in Chak Chak uit te komen op 1650 meter. Het is een bedevaartsplaats waar in de rots druppels water de tranen van prinses Nikbanu zouden zijn. Zij vluchtte voor de Arabieren en werd opgenomen in de rots die zich sloot voor haar aanvallers, also het verhaal. Vanaf de parkeerplaats is het nog de nodige trappen lopen naar de grot met druppelende tranen. Vlak voor donker lopen An en ik naar boven, bezoeken de grot en komen geheel gelouterd terug op de camperstek van vandaag. Om kwart over zes is het reeds donker hier. Dat betekent kwart voor vijf in west Europa.