Een pittige dag. Woensdag, 14 augustus 2019

Kazachstan, Sharyn Canyon - Kirgizië, Priozerno.  219 km

Totaal gereden: 9426 km. Vannacht storm, regen, 15 graadjes.

De avond was lekker, in de camper blijft het warm, we zweten te tent uit. Tot een uur of drie, dan slaat het weer totaal om. Het gaat waaien, zeg maar gerust stormen. We staan aan de rand van de kloof en voelen ons campertje flink heen en weer gaan. Van slapen komt niet veel meer. De Japanner, wiens tentje op de punt van de kloof staat zie ik in zijn koepel tentje vechten tegen de wind. Om half zes is hij weg. Blijkt later dat hij in de camper van een groepsgenoot is gehaald en niet naar beneden gewaaid. We nemen vandaag met weemoed afscheid van Kazachstan. Het is een mooi groot land, met lieve mensen, met grote tegenstellingen, maar in ontwikkeling die verder lijkt dan in Rusland. 3200 km hebben we in Kazachstan gereden. Helaas blijft het butweer vanmorgen met regen en wind. De weg naar de grens is ook but! Hoe dichter naar de grens, hoe slechter het wegdek. Al jaren probeert men de weg te verbeteren, echter zonder succes. We halen met moeite 20 km per uur. We rijden over golf beton met diepe putten. Bij de kloof staan we op 1250 meter, eenmaal bij de grens staan we op 2000 meter. Het is een kleine grensovergang, alleen in de zomermaanden geopend. Niet dat het daardoor sneller gaat. 2.5 uur hebben we nodig om Kirgizië te mogen inrijden. Het kost bij drie maal controle van de camper een aantal ballpoints. Sigaretten heb ik niet. Ook in Kirgizië zijn de wegen bar slecht. Ik rij vooraan met zes campers achter mij en moet een heuveltje grind over. De bodem raakt vast, met als gevolg een kapotte uitschuifbare trede. Met moeite kom ik los en zoek de lose onderdelen bij elkaar van de trede. De hele bups moet draaien en het andere pad op zien te komen om verder te rijden. Wat uiteindelijk lukt. Zo sukkelen we off road verder. In het eerste dorp zie ik een bank en probeer geld te pinnen of te wisselen. De bankmeneer spreekt mij met twee woorden toe: “no money”. Zo rijden we weer verder. Ook de navy maakt het vandaag lastig. De route die we rijden kent tie niet en probeert ons i.p.v. 80 km, 980 km te laten rijden. Hij maakt gewoon een omweggetje. Aan het eind van de dag hebben we 150 km golf platen beton, kapot asfalt en gravelwegen gereden. Vanavond komen slecht 6 campers aan op de afgesproken plaats. Waar de andere 4 zijn weten we niet. We hebben hier nog geen simkaartje en bovendien geen bereik. We nemen aan dat ze ergens gestopt zijn met het donker worden. Het is 14 augustus vandaag. Mijn kleindochter is jarig, we schrijven een WhatApp, maar die wordt niet verstuurd. Moet nog wel gezegd dat het natuurschoon erg veel goed maakt. Kirgizië is groen, heeft prachtige bergen en vergezichten en onze stek aan het Issyk-Kul meer is fantastisch mooi. Vandaag bereiken we ook het meest oostelijke punt van onze reis, 79 graad oosterlengte, ongeveer 100 km voor de Chinese grens. Nu toch jammer dat we daar niet niet gaan, zo dichtbij.