Rustdag en Akrotiri

Ma. 15 april en Di. 16 april 2024.     Rustdag en Akrotiri

Dag 18 en 19.   Santorini, Cycladen, Griekenland

Maandag waanzinnig mooi weer, rond 26 graadjes, dinsdag 20 graadjes, bewolkt.

Het slapen op de boot gaat ietwat lastig in de vele vliegtuigstoelen die er in rijen staan. In alle standjes zie je mensen een poging wagen om wat nachtrust te krijgen. Bert ligt languit in het gangpad, Marja tussen de stoelen op de grond, Ernest, Fransje en wij houden het bij de stoelen die wel naar achter te verstellen zijn. Het licht brand fel, wat het nog iets moeilijker maakt een lekker tukkie te doen. Eenmaal maandag morgen op het eiland is het nog donker en rijden we achter elkaar naar een zuidelijk gelegen strandje. Het laatste stuk is onverhard en nogal stijl, maar, wir schaffen das. We staan voor de Beach Club Nabo. Heel mooi, maar gesloten. Geen probleem, we staan hier prima aan de kust op de parkeerplaats en genieten van een mooie warme rustige dag. De zee is heerlijk koel, alleen lastig om over grote en kleine zwarte lava stenen de zee in te lopen. Maar ook dat lukt. Het heet hier niet voor niets Black Beach. We doen dus eigenlijk verder niet veel vandaag, maar daar is ook een rustdag voor bedoelt. Er zijn nog weinig toeristen, maar dat verandert in de zomer rap. Het eilandje met ruim 15.000 inwoners trekt jaarlijks meer dan 2 miljoen toeristen! En dat aantal groeit nog. Meer dan 600 cruiseschepen bezoeken Santorini per jaar. Zijn wij blij dat het nog maar half april is. 

Dinsdag bezoeken we Akrotiri, waar eerst vanaf 1967 een stad uit de minoïsche tijd is uitgegraven uit meters as, waaronder het 3500 jaar begraven was na aardbevingen en vulkaanuitbarstingen 1425 v.C. Een gids leidt ons enthousiast rond en vertelt over het uitgegraven deel van wat eens een gemeenschap van ongeveer 500 mensen geweest moet zijn. Voor die tijd een hoogconjunctuur gelijk die van Egypte en op Kreta. Met de vulkaanuitbarsting was het gedaan met het leven op Santorini. Tot wel 30 meter as bedekte het eiland en de gevolgen waren tot in Kreta catastrofaal, vergelijkbaar met de Vesuvius die Pompeï in het jaar 79 bedekte onder as. In de middag staat een totaal andere uitdaging op ons programma. We bezoeken een plaatselijk bierbrouwerij. Er naar toe rijden is een feest! Mens, wat een mooi eiland is dit. Erg heuvelachtig, prachtige witte huizen met veelal ronde daken, heel veel kerkjes met typische ronde blauwe daken en altijd snel de zee in zicht. Het eiland is niet breder dan tussen de 1 en 5 km en 7x kleiner dan Texel. Bij de brouwerij krijgen we drie kleine proef biertjes. Alle drie goed gebrouwen en smaakvol. We moeten natuurlijk iets kopen en dat doen we dan ook. Onze overnachtingsplaats is vlakbij aan de zee bij een taverne. Tijdens de  alcoholversnapering met in olie gebakken meatballs in tomatensaus die er als een soort appelflap uitzien, wordt ons ook daar duidelijk dat het eiland stikt onder de toeristen die zomers hier vertoeven. Overdag landen er iedere 20 minuten vliegtuigen die toeristen aanleveren. Kortom, in de zomer moet je hier niet zijn.