Chania en Rethimnon

Do. 11 en vr. 12 april 2024.        Chania en Rethimnon

Dag 14 en 15.  Chania, Kreta - Rethimnon, Kreta.  

Donderdag mooi shopping weertje met 23 graadjes. Op vrijdag half bewolkt, 20 graadjes.

Donderdag 11 april bezoeken we het stadje Chania met een gezellig oude binnenstad en jachthaven. Het is de op een na grootste stad van Kreta, met iets meer dan 100.000 inwoners. Het was lang de hoofdstad van Kreta. Arabieren, Byzantijnen, Venetianen en Osmanen heersten over de stad. Eerst vanaf 1913 werd het deel van Griekenland, net als de rest van Kreta. De Venetiaanse haven met vuurtoren en het fort uit 1629 zijn samen met de vele pittoreske steegjes met winkeltjes en restaurants een bezoek meer dan waard. We scoren dan ook een paar souvenirs en lunchen met uitzicht op de haven. Nu is het hier begin april gezellig rond lopen met de nodige toeristen. Hoe moet dat in zomertijd zijn. Niet te laat in de middag laten we ons per taxi terug brengen naar de camping. Er is nog wat was en schrijfwerk te doen. Toch drinken we nog iets bij het strandtentje dichtbij.

Vrijdag 12 april hebben we een korte afstand te gaan naar het volgende toeristisch centrum en badplaats, Rethimnon. Het toilet leeg maken voor we vertrekken is nog een hele opgaaf. Bij de ingang is op de betonnen vloer een klein ijzeren deksel van 25x25 cm. Na met enige moeite het deksel verwijderd dient met vaste hand de inhoud van de WC cassette in het putje gedeponeerd. Spoelen moet ergens anders, daar is geen voorziening voor. We klaren deze klus, we hebben voor hetere vuren gestaan, also kunnen we toch „schoon“ vertrekken. Grijs water dient in het zelfde putje geloosd, maar daar zien we maar van af.  Onderweg, vlak langs de kust, is een prima plek voor Annie‘s koffie momentje. In Rethimnon vinden we nog net een plaatsje op een groot parkeerterrein aan de jachthaven. Een wandeling door het stadje leert ons dat het hier één groot openluchtrestaurant is en er al de nodige toeristen rondlopen. Ook loopt er veel jong spul rond en  terrasjes zijn gevuld met veelal schaars en hubs geklede dames. Er is een groot zandstrand met ontelbare strandstoelen zoals ik mij herinner van Mallorca en Italië. Nog niet veel volk, maar zo te zien verwachten ze dat wel. Het stadje was reeds in de Minoïsche tijd bewoond en in de 16de eeuw kwam de stad onder Venetiaanse heerschappij tot bloei. Het werd een artistiek centrum en een vrijplaats voor geleerden die Constantinopel ontvluchtten. Het fort boven de binnenhaven beheerst de stad. Gebouwd in de 16de eeuw tegen piraten aanvallen en dreiging van op expansie beluste Turken. De vuurtoren bij de binnenhaven dateert uit de 13de eeuw.  De winkeltjes in de oude stad zijn meer van het zelfde als in Chania. Niet ver van onze parkeerplaats drinken we bij „God‘s gift“, zoals de koffiebar heet, een cappuccino en americano. Je kunt daarbij kiezen uit een 30 tal verschillend aangeklede croissants. Echt smerig lekker die handel. Waarschijnlijk wordt Annie‘s koffie pauze morgen Annie‘s koffie ontbijt. Het blijft tot het donker wordt druk rondom onze parkeerplaats aan de jachthaven. Veel gezinnen met jonge kinderen flaneren langs ons met meestal kinderen op zo‘n step met twee wieltjes voor en één achter. Die zijn helemaal in hier. Als afsluiting doen we tot slot nog een ouzo‘tje met z‘n zessen op de kade.