Twee dagen in één, met vier campers verder

Maandag 11 juli 2022.       Twee dagen in één, met vier campers verder

VK SCO, Thurso - VK SCO, Fortrose.           228 km.      Totaal: 10.487 km.                       Dag 87

‘s morgens half bewolkt, zonnig, ‘s middags bewolkt, de zon is weg, max. 20 graadjes, droog.

Om 11 uur moeten we toch echt op pad, also volgt het afscheid van Kees en Lida, die hier wachten op de AA (geen Anonieme Alcoholisten, maar de zuster club van ANWB en ÖAMTC), en dus onzeker of wij hen nog treffen deze reis. Na een tankbeurt met slechts £1,97 per liter, is de eerste stop bij Whaligoe, een klein vissershaventje. Ze kaakten de Silver Darlings op de kade en sjouwde die dan in grote manden op de rug, 365 treden omhoog naar de weg, bovenaan de klif. Daar werden de manden overgenomen en te voet 12 km naar de markt in Wick gebracht. We lopen de in 1792 gebouwde trap naar beneden en zien de oude kade waar hard gewerkt werd. Vanaf 1914 is de haringvisserij sterk achteruit gegaan. Hierna rijden we naar Berrydale, alwaar we eerst koffie drinken in het restaurant waar we parkeren. Fransje en Ernest komen tegelijkertijd aan. Gezamenlijk lopen we over de weg naar zee. De huisjes aan zee zijn alleen over een gammele loopbrug bereikbaar, maar de plaats is echt pittoresk. Voor mij the place to be. Prachtig, rustig, veel vogels, kabbelende zee, heerlijke zeelucht, hoge kliffen en mooi gerestaureerde vissershuisjes die te huur zijn. We ontmoeten een heerschap die net de huisjes poetst voor nieuwe klanten en hij vertelt hoe het hier was en is. We komen nauwelijks van hem af. Hij wijst ons ook nog de ijsgrot, waar de vis bewaard kon worden en ijs lag opgeslagen. Maar, we moeten verder naar de volgende stop en dat is Helmsdale. Een iets groter dorp met het Timespan museum, waar veel informatie is over de geschiedenis van deze streek. Interessant, maar na 30 minuten heb ik het wel gezien. Voor we verder rijden zie ik een uithangbord met “‘Fish and Chips”, wat ik niet kan weerstaan. Also weer uitstappen en een zak van die handel halen, die we in de camper verorberen. We zijn wel aan een warme hap toe, het is inmiddels 15.00 uur. De 95 km die we nog te gaan hebben naar de volgende camping worden er uiteindelijk 155. De navy stuurt ons over een weg naar een pont, waarvan ik dacht dat het een brug zou zijn. Verder blijkt dat het pontje om 18 uur ophoudt met varen. Wij komen om 18.45 aan. Dat is dus vette pech. Wat wel weer bijzonder is dat waar het pontje zou varen een enorme hoeveelheid zeewindmolensonderstellen staan, die later naar zee gebracht zullen worden. Het ziet er indrukwekkend uit. Ook staan er de nodige oude olieplatforms die gesloopt, of omgebouwd gaan worden voor windmolens. Schotland is best ver gevorderd met deze industrie. In zee zien we vandaag dan ook een aantal grote windmolenparken. Maar wat te doen bij een pont die niet vaart. Dat betekent Google Maps raadplegen wat inhoudt dat we een heel stuk terug moeten en   60 km om moeten rijden. Vlak voor het plaatsje Fortrose rijden we eerst naar de punt van het schiereiland waar veel dolfijnen gespot kunnen worden. Samen met Bert en Marja rijden we er naar toe en lopen het laatste stuk in stevige tred. Met vloed botsen de zee en het uitstomende water van Loch Ness op elkaar in de nauwe zeestraat alhier. Daar worden visjes nerveus van en dat trekt de dolfijnen aan voor een lekkere hap. Het is druk aan de kant met de nodige mensen met grote telelenzen. Met mijn simpele iPhone schiet ik per ongeluk een paar mooie dolfijnen op de plaat, zie ik later op de camping als ik de foto’s bekijk. De camping is prima, direct aan het water met goede voorzieningen. Zo heeft deze dag een vol programma omdat we gisteren een dag langer in Thurso bleven bij Kees en Lida. Het wordt al wat eerder donker vandaag, maar de wind trekt weer aan. Ons rotelletje staat vannacht lekker te schudden. Wel de handrem even controleren zodat we niet de zee in rollen vannacht.