10.000 km. Dinsdag, 20 augustus 2019

Kirgizië, Beltam - Kirgizië, Orto-Tokoy.  104 km

totaal gereden: 10.013 km. Bewolkt, 19 graadjes.

Het flits en dondert vannacht in de verte, doch wij blijven gevrijwaard, het blijft droog. Om 8 uur gaan we nog een keer aan het heerlijke ontbijt in de yurt. Dit keer op eigen kosten, zijnde 150 som p.p., wat neerkomt op wel 1,87 euries p.p. Omdat we wederom niet te vroeg starten en we nog gebruik kunnen maken van de douche, frissen we ons boeltje nog even op. Ook de toiletten zijn schoner dan gewent in deze landen. Wel oppassen voor het plaatselijke toiletpapier, wat voor de anus bepaald geen pretje is. Een paar koppels gaan voor een aantal dagen een andere route rijden, zo rijden we met 8 koppels naar de workshop yurt bouwen. Niet dat we er veel zin in hebben, maar het programma biedt het aan. Eenmaal aan de slag is het toch de moeite waard en nog leuk ook, te zien hoe en met welk materiaal zo’n tent in elkaar wordt gezet. Er komen 250 schapen aan te pas om de wollen dekens of vilt doeken te maken voor één yurt. Na de bouw van de yurt, die voor sommige mensen sneller gaat dan een “De Waard” opzetten, kopen we de nodige souvenirs die worden aangeboden.  Het bedrijfje dat ons de demonstratie geeft is opgezet dankzij microkredietorganisatie Kompanion. We vervolgen onze tocht naar een stuwmeer en rijden door een waanzinnig mooi ruig landschap tussen de 1600 en 2000 meter n.a.p. Ook de dieseltank wordt gevuld met duurdere brandstof dan in Kazachstan. Het kost hier wel 55 cent per liter omgerekend. Het valt op dat in Kirgizië meer toeristen onderweg zijn. De meesten worden met het vliegtuig in Bishkek ingevlogen en maken hier een rondtoer. Een goed idee waar meer muziek in zit voor Kirgizië naar mijn mening. Vlak voor we stoppen vandaag gaan we door de 10.000 km die we vanaf 25 juni hebben gereden. De overnachtingsplaats aan het Orto-Tokoy stuwmeer is adembenemend mooi. We staan in één brok natuur. Wel zonder bereik van alles en iedereen. Zo weten we niet waar onze 3 andere campers zijn gebleven. Het blijkt dat één met pech naar Bishkek is, en twee andere niet het meer kunnen bereiken wat het plan was. Er zijn ook wat lichte ziekte verschijnselen in de groep. Zelfs onze Oostenrijkse anti-biotica wordt door internist Rob ingezet. Komt allemaal goed. We drinken er met z’n allen in ieder geval nog een aardig glaasje op vanavond. Tijdens onze drinkseccie komen er vijf auto’s met bootjes aanrijden, die voor onze neus te water worden gelaten om te gaan vissen. Om 23.00 uur, het is pikdonker, is er nog geen terug. Jammer, we eten geen makreel vanavond.