Mooie adelaar, arm konijntje. Maandag, 19 augustus 2019

Kirgizië, Beltam.  0 km

Totaal gereden: 9909 km.  Regen, wind, beetje zon, 16 graadjes.

Als we willen, en we willen, kunnen we ontbijten in de yurt v.a. 8 uur. Moet zeggen dat het lekker ontbijten wordt. Er is van alles om uit te kiezen, tot aan koekjes, chocola, pannenkoeken, rijstepap, ja zelfs brood toe. Het zitten, (aan)liggen of hurken is een ander verhaal. Geheel ontspannen is anders, je moet er wat voor over hebben aan een tafel van 30 cm hoog. Krijg ik nog een natte kont toe. Het regent vanmorgen en de yurt is daar niet helemaal op berekend. Schoenen uit bij binnen komen, die dus buiten niet geheel droog blijven. Na dit heerlijke ontbijt krijgen we een adelaar show, voorgeschoteld. Na de nodige uitleg vliegt de adelaar op een z.g. prooi af, die aan een touwtje wordt voorgetrokken. Het wordt echt serieus als er een jong konijntje aan te pas komt. Het beestje wordt vakkundig door de adelaar gepakt en uit haar lijden verlost. Als beloning mag de adelaar de kop opeten. Een deel van de groep maakt er mooie foto’s van. Tot slot mag een ieder die wil het beestje op de arm houden voor de foto reportage. Ik doe braaf mee. Als we gaan boogschieten mag ik als eerste een poging wagen. De pijl raast duidelijk naast het doel, ja ook naast het boord waar het doel op staat. Als links handige, rechts schieten, gaat nooit goed komen. Gelukkig is het tijdens de presentatie droog en schijnt zelfs even de zon. Dit gezegd, komen er in de verte donkere wolken aan. Jammer dat de dagen die we aan het water staan en geen km’s maken, het nog geen mooi weer is geweest. Soms zit het mee, soms zit het tegen. Na wat lees en schrijf tijd een kleine wandeling langs het water. We ontmoeten nog een groepje Wieners, die een week vertoeven in Kirgizië en op ons Oostenrijks kenteken afkomen. Voor het eten in de yurt vertelt (Tolgonai) Full Moon, een jonge dame van 19 die hier vakantie werk doet en haar Engels daarmee ophaald, over het dagelijks leven in Kirgizië. Ze doet dat met verve en geeft een goed inkijkje in het dagelijks leven hier. Ze is niet bang voor bruidroof en enthousiast over Erdogan, omdat veel studenten, ook zij, vanuit Turkije betaald, gratis kunnen studeren. Opmerkelijk te horen dat het in Kirgizië gewoon is dat de jongste zoon de zorg voor de ouders opneemt en hiervoor erfgenaam wordt van huis en haard. Hierna gaan we aan de dis. Met meegenomen krukje uit de camper. Een eenvoudige goede maaltijd met eigen meegenomen drankjes, zoals hier de gewoonte is. Tot slot zingt en speelt op allerlei instrumenten een volkszanger Kirgizische muziek bij een knetterend vuurtje, terwijl het al weer donker is.