Van -20 naar +2500 meter. Vrijdag, 20 september 2019

20 september 2019 - Lar National Park, Iran

Iran, Sari aan de Kaspische Zee - Iran, Lar Nat. Park. 223 km

Totaal gereden: 14.382 km. Vochtig warm, 30 graadjes.

Vandaag hebben we onderweg niet veel bijzonderheden, also rijden we iets later weg. De eerste deel gaat over de vierbaansweg richting Teheran. Overal drukte langs de wegen. Er staan een soort containers waar winkeltjes, kantoortjes, werkplaatsen en veel auto materialen te zien zijn. Het is kilometers lang een drukte van belang, ook door de nodige stadjes. We scoren nog de nodige flessen water, beschuit en nog een paar kleine dingen. Er zijn ook vandaag de nodige politie controles. Wij worden niet aangehouden, maar onze Unimog equipe wel drie keer. De politie wil graag op de foto met de auto. Ook aardig is, dat als de vrouw rijdt, de man die er naast zit wordt aangesproken en zijn rijbewijs moet laten zien. Het tanken gaat vandaag zonder problemen. De pompbediende heeft zelf een pasje en gebruikt die voor ons. We betalen wel dubbel zoveel dan de Iraniërs. Voor 40 liter betalen we €2,40. Bij een sinaasappel kraampje houden we aan en kopen een paar kilo. Hoeveel zwavel er in de diesel zit weet ik niet, maar onderweg begint ons campertje hevig te roken. Na vijf minuten is het weer weg. Ik begrijp later dat dit het regenereren van het roetfilter was. Prima dus. Beter dan dat er een lampje op het dashboard gaat branden, wat bij een aantal auto’s van onze club het geval is. Bij de lunch onderweg in de camper staan we naast Kees en Lida, die net een cadeautje gekregen hebben van mensen die voorbij reden. “Welcome in Iran, enjoy your trip”. In het pakketje zit een fles wodka. De laatste 70 km gaat het weer de bergen in. De natuur is prachtig en er zijn regelmatig groene dorpen te zien in het kale landschap. We stijgen tot 2500 meter waar we voor de nacht een prachtplek hebben met uitzicht op de hoogste berg hier die 5621 meter hoog is. Als we gezellig de verjaardag van Hannie vieren met zelfgemaakte bowl met wodka, komen een paar mannen voorbij rijden die graag wat muziek voor ons maken. Één heeft een Donald Duck stemmetje en slaat op de trommel, de andere bespeelt een accordeon. In twee minuten staan we met z’n allen te dansen. Na drie nummers is het feest over en verdwijnen ze weer. Als het donker wordt zoeken we de camper op en gaan weer over op de thee.

Foto’s

4 Reacties

  1. Joke en Frank:
    20 september 2019
    Wat een prachtige reis zeg!! Heb al aan verschillende mensen vol trots jullie mooie foto’s laten zien, geweldig hoor! Geniet ervan! 😘
  2. Johannes en Lucia:
    20 september 2019
    Het blijft een avontuur, geniet van al die bijzondere plaatsen jullie aandoen. Het lezen van de reisblog is genieten. Respect dat jullie dit durven zo door Iran reizen.
  3. Wim en Ingrid:
    20 september 2019
    Machtig interessant genieten van jullie vehaal iedere keer mooie foto,s.
  4. Jan Hofsteenge:
    20 september 2019
    Dank voor al die mooie verhalen. Ik hoop er nog een paar te kunnen lezen!!