Lastige en saaie dag. Woensdag, 4 september 2019

Oezbekistan, Samarqand - Oezbekistan, Buchara.  271 km

Totaal gereden: 12.011 km. Toenemend warm en zonnig, tot 32 graadjes.

De nacht is bepaald niet geheel succesvol verlopen. Met 2 uur slaap moet ik het doen vandaag. Het schijnt een mannen aangelegenheid te zijn dit keer. De helft is aan de poeperij. Niet geheel te voorkomen op zo’n reis, maar voor vandaag lastig. Zuster Anna geeft natuurlijk de juiste adviezen, die ik niet direct op volg. We vertrekken om een uur of 10 en hebben onderweg geen bijzondere bezienswaardigheden. Zoon Ivo moet zich in dit land thuis voelen, want alle auto’s die je ziet, al is het een Lada uit de vorige eeuw, zien er schoon gewassen uit. Ook op straat geen papiertje te vinden. Het proper maken en houden is er hier met de paplepel ingegoten. Bij de sanitaire stop, staat er na een kwartier alweer een ezel en wagen. Dit keer met opa en oma. De wagen ligt vol met meloenen. Wij kopen er maar een, om het leed te verzachten als ze een paar meter naar achter lopen. We rijden snel verder. De paspoorten die klaar liggen voor als we worden aangehouden kunnen we wel opruimen. Bij alle controle posten, meestal voor en na een grotere stad, worden af en toe wel mensen aangehouden, maar van onze groep nog niet één. Herinner ik mij nog wel het verhaal van de gids van gister, die zelf een tartaarse is, als kind van gedeporteerde ouders na de oorlog, dat in ieder Oezbeeks paspoort de etniciteit wordt vermeld. Dus Tartaar, Kirgisch, Oezbeeks, jood of Russisch bijvoorbeeld. Bij ons toch ondenkbaar en bij wet verboden. Terug naar vandaag. We maken we nog een bliksem bezoek bij de resten van een karavanserai uit de 10de eeuw. Er is ook een oude wateropslagplaats waar nog steeds water in staat. De weg is vandaag saai en slecht en de dorpjes waar we door rijden hebben veel onduidelijke winkels. Bijna op het eindpunt zien we een mega super market. Eenmaal binnen sta je na 10 meter weer buiten. Een beetje supermarkt is nauwelijks te vinden. We scoren wel een paar water flessen a 5 liter, die echt nodig zijn. Bij een tankstation vlak voor de stad is diesel verkrijgbaar. Ank, Rob en Helen, Bep staan er al. Die debatteren heftig met de pompbediende, die gewoon doorgaat met tanken als de tank vol is. Kijk je goed, dan verspringt de hoeveelheid van 34 naar 45 liter. Dat kun je een vorm van ontwikkelingshulp noemen, maar het hoort niet. Als wij aan de beurt zijn is het moeilijk niet in een plas diesel te stappen. Ook bij ons gaat het er flink over. De sleutelhanger is verzadigd van diesel. Lekker stinken dus vanavond. Voor de prijs van 60 cent kun je ook niet alles verwachten. Nu maar hopen dat de kwaliteit niet al te slecht is. Zeker 4 campers hebben een lampje branden dat waarschijnlijk daar mee te maken heeft. Bij het hotel staan we dicht op elkaar, maar wel vlak en we hebben stroom, douche en een zwembad voor een paar dagen.