Samen verder. Donderdag, 24 oktober 2019

Turkije, Samsun - Turkije, Sarikaya. 333 km

Totaal gereden: 20.354 km. Eerst bewolkt, later volop zon, 22 graadjes.

Dan is er ook nog afscheid van Bep en Helen. Die vertrekken niet te laat, want die moeten de boot halen in Griekenland. Wij doen het kalmpjes aan. Niemand wacht vanavond op ons. Ook wel weer lekker. Op loopafstand is een enorm groot winkelcentrum waar het Atrio in Villach bij in het niet valt. Daar stiefelen we door en zien alle merkkleding winkels die we kennen. En die we niet kennen. Naar het winkelcentrum toe lopen we langs het trainingsveld van Samsunspor, een voetbalclub uit de tweede divisie. Also starten we de motoren eerst om een uur of twaalf. Hebben we twee dagen op 0 meter n.a.p. gereden, vandaag gaat het weer omhoog, en wel tot ong. 1200 meter in het binnenland van Turkije. De wegen zijn nog steeds verrassend goed, dus het schiet flink op. In de middag staan we op een mooie plek en verorberen onze spaghetti van gisteren. Nog steeds smerig lekker met voor mij een stevige schep sambal, die nog in de koelkast staat. We belanden vlak voor het donker wordt in een aardig stadje en staan daar in het centrum op een grote bewaakte parkeerplaats. En nog best rustig ook, zolang die imam zijn waffel houdt met de luidspreker nog geen 20 meter van de camper vandaan. We contacten nog even met Annemiek in Marmaris wanneer wij denken aan te komen en maken een rondje door de stad. Betalen op de parkeerplaats is er niet bij. De parkeerwachter heeft in Hengelo gewerkt, wij zijn zijn gast op de parkeerplaats. Kunnen we niet op tegen zijn. De titel van vandaag is eigenlijk een dag te vroeg, maar die opmerking is voor de echte intimi.