Naar Etosha National Park

Zondag 29 oktober 2023.       Naar Etosha National Park

Dag 23.   Tsumeb, Namibië - Etosha Namutoni, Namibië.    149 km.   Totaal: 4233 km                                                                                                     Een warm dagje, met tot wel 44 graadjes. It‘s Africa man!

De camping was prima, het internet naatje. Een zwembad, zo groot, dat zelfs Alpenferienpark van vroeger het van verliest. Echter, daar komt niets van terecht, het programma roept. Er lopen veel zebramangusten op de camping. Op zondag morgen rijden we eerst langs de twee kerken die staan aangegeven op het kaartje. Een RK en een Evangelisch Lutherse kerk. Helaas is de laatste gesloten en willen we op de eerste niet wachten. Er zitten wel al de nodige kinderen in smetteloze zondags kleding in de kerk netjes te wachten op wat komt. Een tweetal oudere kinderen verkopen ons buiten gevlochten mandjes. Weegt niet veel, dus goed mee te nemen in het vliegtuig later. In het stadje is ook een oude kopermijn die in 1990 is gesloten. Roestige overblijfselen getuigen van betere . Dan gaat het richting Etosha National Park, waar we drie dagen zullen vertoeven. Zanderig en stoffige dagen staan ons te wachten. De weg naar het park geeft een geheel andere indruk. Niet alleen het landschap, maar ook de mensen ogen anders. We gaan het  Ovanboland verlaten. De eerste 100 km rijden we in noord westelijke richting naar het park. Bij de ingang een Gate Pass halen en rijden maar. Sneller dan 30 km gaat het zeker niet op de niet geasfalteerde wegen, met putten, stenen en veel stof. We bezoeken een aantal watervennen waar veel wild op af komt. Tientallen giraffen, koedoes, Gemsbokken, steenbokken, impala’s en vooral zebra’s doen zich tegoed aan het verfrissende water. Wij smelten weg bij zo‘n plaats als de motor uit staat. Uitstappen is ten strengste verboden, de temperatuur meet 44 graadjes. We zien een giraffe op een plaats waar we geen water zien een paar stenen opzij schuiven. En warempel hij (of zij) vindt water en slurpt het nodige naar binnen. We rijden nog langs de zogenaamde Etosha Pan, een uitgestrekte droge vlakte waar nog maar weinig water in staat aan het eind van de droge seizoen. Tenminste dat denk ik te zien in de verte. Het zal toch geen fata morgana zijn? Met deze hitte weet je maar nooit. Het kamp Namutoni is goed voorzien van alles. Zelfs bier is te koop. Gisteren in de super mocht er vanaf 13.00 uur geen alcohol meer verkocht worden. De briefing is om 18.00 uur. Daarna de zonsondergang beleven vanaf het fort dat de Duitsers eind 19de eeuw bouwden. De zonsondergang is mooi, maar kan toch niet tippen aan die van Domburg. Morgen weer eens vroeg op en veel stof happen.