Geen diesel vandaag. Dinsdag 17 september 2019

Iran, Bojnourd - Iran, Golestan Nat. park. 173 km

Totaal gereden: 13.872 km. Warm weer, 32 graadjes.

Vlak voor slapen gaan lopen we we nog een rondje en zien veel mensen die hier in het park in van die strandtentjes of buiten op een kleed gaan slapen en gezellig eten en thee drinken met elkaar. Wij worden weer aangesproken door diverse mensen en uitgenodigd om thee te drinken. Na aandringen doen we dat ook bij twee broers die samen vakantie vieren en morgen weer naar huis gaan in Mashhad. In gebrekkig Engels begrijp ik dat hij officier in het leger is, getrouwd en twee kinderen heeft. Ze willen graag onze camper zien en verbazen zich over zo’n mini huis op wielen. Ik vind het lastig zoveel vredelievende en gastvrije mensen in Iran te ontmoeten en tegelijkertijd in NU.NL te lezen dat Iran wordt beschuldigd van drone aanvallen op Saoedi Arabië, waardoor de internationale olie prijzen omhoog schieten. Mensen vormen hun mening over iets, n.a.v. informatie die tot hen komt. Dat is logisch. Het vingertje van meneer Trump gaat in die informatie wel erg snel naar dingen, mensen of landen, zoals het hem uitkomst in zijn politiek. Het is toch wel erg vervelend dat door zoveel negatieve informatie over Iran, je het echte Iran, waarmee ik bedoel hoe de mensen hier leven, niet leert kennen. Ik zie en beleef dus andere dingen dan ik lees in de media en dat, dat vind ik dus lastig. Vanmorgen wordt er druk gepakt door de locals die hier overnacht hebben. We hebben nog een lekker ingevroren bruin broodje, die we vanmorgen verorberen. Om 10 uur zijn we weer onderweg. Echt nodig is het niet direct, maar we proberen voor we half leeg zijn onze dieseltank weer te vullen. Mocht de kwaliteit minder zijn, dan vermengt zich dat met de rest, is de theorie. Nu moet je eigenlijk in Iran een brandstof pasje hebben om te kunnen tanken. Aan de grens zou die te kopen zijn, echter daar weet men van niets. Vaak lukt het op een pasje van een vrachtwagen chauffeur te tanken, doch het geluk is niet geheel aan onze zijde vandaag. We zien vijf tankstations, proberen ze alle vijf, maar zonder resultaat. Andere groepsleden hebben waarschijnlijk meer charme dan ik, bij hun lukt het wel. We kunnen nog een 200 km vooruit en houden de moed erin. Een paar keer zien we een wervelwind voorbij komen. Één keer rijden we er doorheen. Verder is het landschap veelal dor, kaal en droog. Soms bergachtig, dan weer een grote vlakte. De hoogte varieert van 400 tot 1600 meter. De politie houdt ons vandaag ook een keer aan. Paspoort inleveren en naar de politie post lopen een eindje verder. De hogere ambtenaar die ons daar in het Perzisch te woord staat vraagt naar onze namen, bestudeert de paspoorten, schrijft onze voornamen op een papiertje, geeft de paspoorten terug en wenst ons een fijne reis. We staan de komende 2 dagen in het Golestan Nat. Park, een van de grootste en mooiste nat. parken die er zijn in Iran. Prominent onder de zoogdieren zijn de Perzische luipaard, bruine beer, wolf, jakhals, rode vos, wilde kat, wilde zwijnen, edelherten en steenbokken. Sinds 10 jaar probeert een stichting het natuurbeleid te professionaliseren en het toerisme te bevorderen. Iets wat nu met de boycot erg moeizaam gaat. We logeren op het terrein van de (Amerikaanse) voortrekkers van het project en hebben in de aanwezige lodge verschillende ruimtes die we kunnen gebruiken en krijgen vanavond een diner geserveerd, wat typisch Iraans is, met veel kleine gerechten. Echt lekker en voor herhaling vatbaar.