Rondje Naxos

Vrijdag 19 april 2024.         Rondje Naxos

Dag 22.    Naxos, Cycladen - Naxos, Cycladen.                     65 km.     Totaal: 1912 km

Heerlijk voorjaar weer, rond 21 graadjes. Vanaf 20.30 uur bewolkt.

Ons plekje midden op het eiland ligt toevalligerwijs in de buurt van een aantal bezienswaardigheden van het eiland. Een paar km verder ligt de tempel van Dimitra, gebouwd ongeveer 530 BC, gewijd aan de godin van de oogst en vruchtbaarheid. Marmer met hoge kwaliteit werd gebruikt voor de bouw van de tempel. Als belangrijk centrum van de Cycladische beschaving was dit een van de eerste eilanden waar met marmer werd gewerkt. Vijf grote touringcar bussen staan voor het complex met allemaal jongeren die op, waarschijnlijk verplichte, schoolexcursie de tempel bezoeken. Moet gezegd, het gaat er zeer ordelijk aan toe. Begin van onze jaartelling is de tempel omgebouwd tot kerk, die vervolgens werd verwoest in de 6de eeuw door de invasie van Arabieren. Het dorpje Chalki, wat we daarna bezoeken is zeker de moeite waard. Niet groot, gezellig en de koffie smaakt prima. We lopen naar een aanbevolen byzantijns kerkje, maar helaas, de deur blijft dicht, eerst in juli zijn we welkom. We rijden daarna langs de Drosianikerk en verder omhoog tot 700 meter rondom de hoogste berg van de Cycladen. Precies daar waar de weg weer afdaalt is een prachtig uitzichtpunt naar zee. Ook daar staat weer een orthodoxe kapel. Houdt je niet van kerken en kapelletjes, kom niet naar Naxos, want welke kant je ook kijkt, je ziet een kerk of kapel. Meer dan 500 staan er op het eiland (kleiner dan Texel) en er worden nog nieuwe gebouwd. Het ziet er meestal strak, wit en goed onderhouden uit. Bij de marmer groeve zien we een Kouros met gebroken benen. Het is een beeld, wat vroeger een standbeeld van Apollo zou moeten zijn, maar ik vind het niet bepaald indrukwekkend. De wegen op het eiland zijn in redelijke staat, in de dorpjes is het opletten en hopen op niet te veel tegenliggers, want de weg is daar meest smal. Het landschap is heuvelachtig, je ziet veel marmer om je heen, veel terras veldjes waar groente en fruit wordt geteeld, kortom een totaal ander eiland dan Santorini, waar alles op toerisme is gericht. Tijdens een korte pauze zien we een klein kapelletje onder de weg en steken er een lichtje aan met zo’n klein lontje, dat op een mini kurk met een gaatje in friet- of sla-olie drijft. Wie nu nog niet weet wat ik bedoel, kom naar Reisach en wij showen het. We rijden vandaag slechts 65 km, maar dat lijken er veel meer met al dat bochten werk en ons door de dorpjes wurmen. We overnachten op een privé prachtstek aan de zee en zien bij donker worden het eiland naast ons oplichten. Er is voor vannacht regen voorspelt. We zijn benieuwd, maar zetten wel alles binnen.