Van 14 graadjes naar 44 graadjes

Dinsdag 14 Nov.  2023.   Van 14 graadjes naar 44 graadjes

Dag 39. Lüderitz, Namibië - Keetmanshoop, Namibië.      369 km.  Totaal: 7274 km. 

Zoals aangegeven heeft het lijf heel wat te verduren, van 14 naar 44 graadjes.

We slapen heerlijk in de koelte van de zee. De wind is gaan liggen en het is aangenaam. We vatten het plan om bij Aus, waar we gisteren overnachten en straks weer voorbij rijden, het restaurant te bezoeken voor een buffet ontbijt en tegelijkertijd onze blog te posten. We weten dat het daar goede WiFi geeft. Also vertrekken we dit keer als eerste om 6.15 uur. Wel na het kopje thee zoals het hoort. Het ontbijt in Aus is smerig lekker, met alles wat je maar bedenken kan bij een ontbijt. Warm, koud, Engels, Europees, u zegt het maar. En, het Wifi werkt perfect. Werner en Brigitte komen nog voorbij omdat Werner zijn zonnebril gisteren is vergeten daar. Die ligt in de receptie klaar. Als wij later willen wegrijden vraagt Annie waar mijn zonnebril is. Ik, geen idee natuurlijk. Terug naar het restaurant, ligt mijn zonnebril intussen bij de receptie. We vervolgen onze trip van vandaag naar Keetmanshoop. We rijden door een totaal leeg landschap. In 300 km geen huis te zien, geen leven te zien. Slechts twee dorpjes, waarvan Aus er een is. In Keetmanshoop wel even de Spar bezoeken. Het duurt weer even voor we ordentlich inkopen kunnen doen. En vanavond hebben we BBQ en daarvoor moet het e.e.a. worden ingekocht. We kopen een hele watermeloen om straks bij de briefing de hitte een beetje te dempen. Het is snikheet vandaag. Rondom de Spar is het niet helemaal pluis. Wat er zoal loopt voelt niet goed. Met boodschappen, vijf liter water, watermeloen en snel lopen naar de camper geeft nog meer zweetdruppeltjes in deze tropische hitte. De campsite ligt 15 km voorbij Keetmanshoop, in het Quiver Tree Forest (Kokerboombos). Deze bomen kunnen 7 meter hoog worden. Er staan er hier ongeveer 250 stuk. We rijden naar de camping weer 12 km teer vrij op Schotter. De camping is stoffig. We staan op zand en wat iets later blijkt naast een graf van iemand die in 1961 aldaar, direct naast de camper, is begraven. We staan wel rustig, iets van de groep af. De watermeloen, die we in stukjes in een grote schaal hebben gedaan, doet het goed bij de briefing. We kunnen met z‘n allen wel een opfrissertje gebruiken. Iets later gaan de braadworsten op de gril, drinken we een sapje en kijken verbaasd naar een grote groep Chinesen die bij ons langslopen het Quiver Tree Forest in. We worden veelvuldig gefotografeerd, wat een van onze groepsleden niet bevalt. Ik vind het protest een beetje heel erg overdreven. Wie kent ons nou in China.