Nog een dag zandhappen

Zaterdag 11 november 2023.    Nog een dag zandhappen

Dag 36.  Sesriem, Namibië - Duwisib, Namibië.       285 km.   Totaal: 6479 km. 

Het wordt dragelijker met de warmte. Van 19 tot 33 graadjes.

Dit keer gaat de wekker om 5.00 uur. Het is nog donker, maar we willen de Sossusvlei bezoeken. En dit is onder het motto, hoe vroeger hoe beter. Direct vanaf de campsite gaat een 60 km lange weg, geheel geasfalteerd naar de Sossusvlei. De laatste 4 km moet met een 4x4 afgelegd worden. Ze staan ons al op te wachten en brengen ons graag verder, voor natuurlijk een paar dollar. De Sossusvlei is een reusachtige kleipan die wordt omringt door hoge duinen, de hoogste in de Namidwoestijn. De vaalgrijze kleur van de pan steekt scherp af tegen het steenrood van de duinen. De laatste keer dat er water in de pan stond was 2011. Het is het eindpunt van de rivier Tsauchaa, waarvan we gister in de kloof stonden. We lopen vanaf de parkeerplaats nog z‘n 800 meter naar de pan en kijken tegen de zandduinen aan. Het is nog niet zo warm, also willen we toch een poging doen een stuk naar boven te lopen. Het is van 50 cm per stap naar boven en 25 cm naar beneden in het zeer fijne zand. Van de totaal 400 meter hoog, lukt het ons de eerste 100 te lopen. Een fantastisch uitzicht is de beloning. Na enige foto‘s gaat het naar beneden lopen heel snel. Alleen lastig met schoenen die knellen vanwege het zand wat tot tussen de tenen is geraakt. De temperatuur loopt snel op en als we terug zijn bij de camper meten we de 28 graadjes. De meeste mensen gaan eerst nu wandelen. Te weten dat het in de pan met gemak 45 graadjes, of warmer nog, kan worden. Hierna rijden we de 60 km teer weg terug en gaat het verder op Schotter. Soms tot 60 km snel, soms schut de camper half uit elkaar en gaat het niet sneller dan 15 km. Op één plaats is nog een diesel tank mogelijkheid die ik niet wil missen. Dat is helaas geen goede beslissing. De onderaardse tank wordt precies op dat moment gevuld. Dat gaat met een wat dikkere tuinslang waar iemand aan zuigt tot de diesel overloopt van het reservoir, in de tank onder de grond. Dit duurt natuurlijk wel even. Op mijn vraag hoelang, is het antwoord, 3 minuten. Helaas vergeet de man het nulletje achter de drie. 30 minuten dus. De campsite is dan nog 20 km rijden en ligt in de woestijn waar nog enige begroeiing is. Naast de Campsite staat een klein kasteeltje wat een Duitser begin 20ste eeuw hier liet bouwen. Wat de man bewoog dat hier te doen is mij een groot raadsel. Hij heeft er ook maar een paar jaar gewoond. Toen hij zijn huis moest verlaten zijn de paarden losgelaten in het wild. Men zegt dat de wilde paarden die in Namibië leven, afstammen van deze paarden. Waar of niet? Geen idee. Na de briefing is er een gezamenlijk buffet, aangeboden door SeaBridge. Vanwege onze lekke band van een paar dagen terug, bieden wij het eerste drankje aan. Lijkt heel wat, maar met die prijzen hier kan je wel een keer uit de slof schieten. Het eten is buitengewoon lekker. Zeker de goulash, die wij niet direct zouden kiezen in een land met veelal 30+ graadjes. Zelfs de aardappels zijn fantastisch, alsof ze uit de Zeeuwse klei komen. De eigenaar spreekt perfect Duits en vertelt na de dis over zijn verleden en hoe hier te leven. Wel lastig dat hij niet te stuiten is en uiteindelijk steeds meer groepsleden er tussenuit piepen. Hij praat stoïcijns verder. Toch op een gegeven moment naar de bar gelopen en onze schulden voldaan en nog een mooi tafelkleed of tafelloper gekocht. Morgen nog één keer echt zand happen en daarna weer genieten van de teer straten. We hebben zo een kleine week over wegen gehobbeld zoals voor 200 jaar gewoon of zelfs een luxe was. Alleen wij met 160 pk, vroeger met 2 tot 4 pk.