Alesund, woensdag 31 mei

Vandaag gaan we weer aan land. De zee is onrustiger. Mijn gym oefeningen op één been op ik op de buik schrijven. Onze hut is aan stuurboord zijde, also mooi zicht op de kust met z'n vele eilandjes, rotsen en inhammen. Ik loop een rondje schip. Het is 5 graadjes koud en het waait hard. Alesund oogt modern. Kaiser Wilhelm schonk in 1905 veel geld voor de weder opbouw na een brand die de stad grotendeels in as legde. Vandaar de duidelijk waarneembare Jugendstil. Zelfs ik zie dat nog. Na het ontbijt en koffie, uitchecken en de wal op. In het stadje is een mooi uitzichtpunt met prachtig zicht over de haven en stad. 418 treden zijn hiervoor te gaan. Echt de moeite waard. Het kost wat energie, maar dan krijg je ook wat. Een schitterend panorama. Weer beneden protesteren mijn heupjes wel. De meisjes gaan nog wat shoppen, de boys terug naar de terminal, waar WiFi voor handen is. Nou, vergeet dat maar. De WiFi points zijn ronduit slecht. Ik moet veel moeite doen dit reisblog regelmatig te versturen. Zelfs Alpenferienpark heeft beter WiFi, dan tot nu toe op dit reisje beschikbaar. Aan boord is het duur en slecht, op de terminals gratis en ook slecht. Bij het diner ontwaar ik een bekend gezicht. Het kost enig denkwerk, maar dan denk ik het te weten. Vragen dan maar. Het klopt, het is een jeugdzorg collega uit de negentiger jaren. Doe de groeten aan Coen. Zal ik zeker doen. 's Avonds in de hut paniek. Mijn handy is zoek. Nou ben ik regelmatig wat kwijt, maar dit kan domweg niet. Dus na lang zoeken naar het Front Office. En ja hoor, gevonden bij de incheckbalie, waar vanmiddag mijn heupen weer voor vertraging zorgde. Alles in een bakje, zakken leeg, armen wijd en voelen maar. Daarna snel weg. Helaas zonder handy, naar vanavond bleek. Om zeven uur gaan de trossen los, op weg naar Trondheim. Het was een fijne dag en toen sliep Stolkie in