Herhaling in Riga, vrijdag 14 juli

Letland, Raiskums - Litouwen, Siauliai   248 km

Van de camping afkomen is vanmorgen wel een dingetje. Door de niet geringe hoeveelheid regen van gisteren zijn een aantal campers weggezakt. Ook wij staan op een nieuwe stek waar de grond nog moet zetten. Gelukkig sta ik met de voorwielen op oprijblokken, die geheel weggedrukt zijn in het gras. In de tweede gang rustig naar achteren, niet stoppen, lekker door halen. En ja hoor, wij staan op het verharde pad. Op naar Riga, daar hebben we nog wat in te halen, het "Rigas Motormuzejs" wat na het midzomerfeest gesloten was. Met een oudelullenkaartje van welgeteld 5 eurie p.p. staan we binnen. Het blijkt een prachtig museum, wat niet onderdoet voor West Europesche begrippen. Modern en een prachtige collectie van Amerikaanse, West Europesche en Russische auto's van begin 20ste eeuw tot rond 1980. We missen alleen de Trabantjes, Skoda's en Wartburgs. Uit die hoek helemaal niets. Om het geheel goed te zien hebben we een paar uur nodig. Weer terug in onze camper in 2017 en na een bakkie koffie rijden we verder, Riga voorbij. Een grote Maxima vereren wij nog met een bezoek, waar we de nodige kleine dingetjes kopen, waaronder een schuddebol van Letland. Het laatste bezoek item van vandaag is de heuvel van de kruizen. Katja Schuurman was daar met haar taxi programma op TV langs gereden. In Warschau hadden wij reeds een klein kruisje gekocht om later hier achter te laten. Een duplicaat hangt in de camper voor het raam. De heuvel met kruisen is inderdaad heel bijzonder. Een paar honderd duizend staan er kris kras door elkaar, groot en klein, eenvoudig en potsierlijk. Ook wij laten ons kruisje hier achter als teken van hoop. Zelfs Paus Johannes Paulus 2, bezocht deze plaats in 1993. De Sowjets lieten in de tachtiger jaren verschillende malen alle kruizen vernietigen. Maar het werd een plaats verzet en hoop en de kruizen bleven terug komen. De camping is slechts 900 meter van deze plaats verwijderd, doch we rijden verkeerd, de coordinaten volgend staan we midden in het landschap. Gelukkig wij niet alleen. Na enig vraag werk lukt het de juiste ingang wel te vinden. Meer dan een grasveld naast een boerderij is het niet. We hebben geen stroom, geen water, geen toilet, geen WiFi, geen loospunt afvalwater, also helemaal niets. Uiteraard geen probleem voor deze zelfvoorzienende NKC reizigers. Kruipen we, na deze dag met redelijk veel zon en geen regen, toch lekker vroeg ons mandje in!