Langzaam retour, dinsdag 11 juli

Estland, Toila - Estland, Elva   227 km

Om 9 uur verlaten we de camping, het voelt weer heerlijk te rijden in de camper. De route gaat vandaag naar het zuiden langs een van de grootste meren van Europa, die de grens vormt tussen Rusland en Estland. Maar eerst bezoeken we het mijnstadje Sillamäe, waar in de USSR tijd een uranium mijn was. De mijn bezoeken, wat mogelijk blijkt, lijkt mij geen goed idee. Het stadje lijkt vanaf de vijftiger jaren stil te staan. Een soort van stalinistische sfeer heerst er nog. Er wonen ook vrijwel alleen Russen. Er schijnt nog veel radio actief spul opgeslagen te liggen, een erfenis van grote broer Rusland. Nu verlaten we dan echt de Botnische Golf en trekken zuidwaarts. Het weer is vanmorgen aardig, echter in de middag krijgen we een aantal flinke buien. Over de temperatuur vandaag geen klachten, het wordt rond 19 graadjes. We komen daarna bij het Pühtitsa kloostercomplex. De meeste groepsleden komen al weer terug naar de campers, wij zijn wat later. Het geheel ziet er zeer verzorgd uit. Alles recentelijk gerenoveerd. In de kapel wordt door een aantal nonnen (er wonen er hier nog zo'n 80) flink gekuist. De vloerkleden worden opgerold en meegenomen en de vloer wordt gedweild. Ik heb nog een belofte in te lossen en steek een kaarsje op, zoals ik gister neef Mark beloofde. Dat gaat dus ff niet goed op dat moment. Een boze non snelt op mij af en wenst mij in het Ests iets toe wat bepaald geen bijbeltekst is en blaast het kaarsje uit en loopt geïrriteerd weg. Deze non heeft het nog niet allemaal begrepen denk ik. Wellicht doe ik iets fout, maar dat dien je dan anders duidelijk te maken. Ik maak mijn belofte vanmiddag wel waar! Ik loop naar buiten en wacht daar tot An, Hans en Nekky terug komen. We rijden verder en komen langs het meer te rijden. Er staan veel verkoop standjes en caravans die vis en/of groente en fruit verkopen. We stoppen er bij een en kopen twee gerookte vissen, voor 3,33 euries. Wat voor soort weten we niet, maar lekker die dingen! En daarna een boterham met aardbeien, die ook heerlijk zoet zijn. Van het meer af rijdend gaat het naar Tartu, waar de oudste universiteit van noord Europa staat. Het is nog steeds een studenten stad. Ongeveer 20 % van de bevolking zijn studenten. Je ziet het ook direct aan de vele terrasjes en kleine eetgelegenheden. Wij nemen ook een terrasje. Hans en ik nemen een hot choco. We krijgen een kopje met warme donkere massa erin, wat chocola schijnt te zijn. Het is niet drinkbaar, je moet het uitlepelen. Smerig lekker! Daarna wordt de St. Johnskerk wordt door ons opgezocht, waar we verrast worden door een beroemd Estlands koor wat Bach liederen oefent voor een uitvoering deze avond. We mogen rustig meegenieten. Het klingt fantastisch. Gelukkig kan ik hier wel het kaartje opsteken zoals ik eerder wilde. De camping is hierna niet meer ver weg. Om 18.15 uur rijden we als laatsten de camping op, waar we alternatief worden neergezet vanwege de drassige bodem. Allemaal vlak naast elkaar. De gezamenlijke maaltijd is vanavond top. Groentesoep, zalm en kip met toebehoor, een coup vers fruit, koffie met goede wijn erbij. Om 23.00 uur gaan we de camping wasmachine vullen. Andere dagen lukte het nooit er tussen te komen. Dat betekent om 00.30 uur de droger aan en om 01.30 uur is de boel dan klaar. Welterusten!