Vesuvius plus Napels, zaterdag, 23 juni 2018

Griekenland, Pompeï - Griekenland, Napels.   48 km

Reeds om 7.00 uur staan we op, want we willen de bus naar de Vesuvius van 8.10 uur halen. Naar de bus lopen is slechts vijf minuten. Er zijn er nog niet veel met de zelfde gedachten op dit tijdstip, daar we met slechts 6 personen de bus bevolken. De rit naar boven duurt toch nog ongeveer 40 minuten. Onderweg laat de chauffeur ons foto’s maken van de stad. Hij neemt er zelf ook een paar. We zijn de eersten bij het loket om 9 uur om een kaartje te kopen (zonder korting). Het laatste klimmetje naar de krater gaat nog lekker omhoog. Er rijden hier alleen nog oude Panda’s 4x4, voor de nooddruftigen die de klim niet aan kunnen. Het waait hard en we hebben spijt dat we geen vest of pullover mee hebben, want het is best fris te noemen. De top ligt op 1300 meter en wij als bergbewoners hadden beter moeten weten. Bij de krater is het zoeken naar een rookpluimpje. Maar, we vinden er een paar en proberen die te fotograferen. Het uitzicht over Napels is waanzinnig mooi. Wat een grote stad is dat. Zo gek als buitenlanders ons noemen als wij vertellen dat wij onder de zeespiegel leven, zo idioot zijn ze hier om zo dicht tegen deze vulkaan aan te leven, die statistisch eens in de 35 jaar een kleinere uitbarsting heeft. By the way, de laatste was in 1944. En Pompeï ligt nog een stuk verder weg als Napels en werd totaal verwoest. Om 12.00 uur zijn we terug op de camping, betalen, douchen, vullen de tanks en verlaten dit Stundenzimmer bedrijf annex camping. Zonder de betaalde Autobahn is het een hele klus naar Napels te rijden. Het zijn maar 45 km, maar het schiet niet op. Geen probleem, we blijven rustig tussen al dat agressief auto volk. De camperplaats is niet meer dan een mix parking. Dit keer zonder trein in de buurt, maar precies onder de aanvliegroute van het vliegveld van Napels. Omdat we zo vroeg zijn besluiten we vandaag nog de stad in te duiken met een heuse stadsbus. Kaartjes kopen bij de tabacco shop en bus R4 brengt ons naar het centrum, alwaar het een echte mierenhoop van mensen is. Bijna iedereen eet hier een ijsje op straat, dus ik wil geen spelbreker zijn. De Via Toledo is een winkelstraat van een paar km lang, waar je over de hoofden van mensen kan lopen. We lopen nog door een soort van overdekte winkel passage uit de 19de eeuw. De Polizia en soldaten staan op veel plaatsen zwaar bewapend. Na een heuse pizza bij een gezellige pizzeria in een echt Napels steegje is het zoeken naar de bus terug makkelijker dan gedacht. Instappen is een lastiger verhaal. Als sardientjes in een blik staan we tegen elkaar aan. Niemand klaagt, dat is ook wel weer apart. Wel je tas in de gaten houden, je weet maar nooit. Ik heb nog een hele conversatie met een oudere man die, voor zover ik Italiaans versta, elke dag gaat vissen. Hij heeft zijn visgerei bij zich en gaat naar huis. Dichterbij de camperplaats kunnen we weer normaal adem halen en dus opletten dat we bij de juiste halte uitstappen. Ook dit lukt ons. Zo is vandaag een pittig daagje geworden. Mijn handy vertelt mij dat we ruim 9 km gelopen hebben. Ik vind het genoeg voor vandaag.